Απορίες επικαιρότητας

Είμαι υπέρ της δύναμης των πολλών,
οι άνθρωποι όταν συνεργάζονται μπορούν να κάνουν πράγματα που φάνταζαν απίστευτα..

Χωρίς να κατακρίνω ή να υποστηρίζω τη δράση, που είναι έτσι κι αλλιώς ξεχωριστή,
η συγκέντρωση των ''αγανακτισμένων πολιτών'' ουσιαστικά πως βοηθά την κατάσταση?
θέλω να πω ποιο είναι το μέλλον της?

Επειδή αν προσπαθήσω να απαντήσω ρεαλιστικά, πιστεύω ότι σε λίγο καιρό θα είναι κάτι που το ξεχάσαμε ήδη..

Οπως έγινε και με τη Φουκοσίμα.. κάθημερινα ήταν πρώτο θέμα στις ειδήσεις..
τι πυρηνικό όλεθρο, τι καταστροφή που δεν έχει όρια.. τώρα τι έγινε?

Σαν να εξαφανίστηκε το θέμα από την τηλεόραση..

φαντάζομαι μέχρι την επόμενη είδηση..

Πειρατές της Καραϊβικής 3D

η ταινία τίποτα το συγκλονιστικό, μια από τα ίδια..
(μετά την πρώτη έτσι κι αλλιώς όλες οι υπόλοιπες ήταν λίγο πολύ οι ίδιες)

το μόνο που αξίζει είναι η Πενέλοπε με την αφοπλιστική ισπανική προφορά.

Και όσο για το 3D, νομίζω προτιμήστε κάτι πιο animated..

Ομως, ενώ φορούσα τα γυαλιά, σκεφτόμουν ότι σε λίγο καιρό θα τα βλέπουμε όλα τρισδιάστατα, χωρίς γυαλιά. Θα είναι το φυσιολογικο, και τα παιδιά μου δεν θα μπορούν να πιστέψουν ότι κάποτε έβλεπα τις ταινίες σε 2D!
Προχωράμε τόσο γρήγορα που μερικές φορές δεν σταματούμε να σκεφτούμε πόσο αλλάζει η ζωή μας τα τελευταία χρόνια..

κάποια απλά παραδείγματα, που είναι τόσο κοντά και όμως φαντάζουν τόοοοσο μακρυα
Θυμάμαι μια φορά και ένα καιρό που:
- έγραφα C:\cd games
- προσπαθούσα να ενωθώ στο ίντερνετ και από τον ήχο του μόντεμ (τιράν τιράν.. shshshshshs ντρρρρρρρρ..ντιραν ντιράν) καταλάβαινα αν θα ενωθεί ή όχι
- πήγαινα στο φωτογραφείο για να εμφανίσω το φιλμ
- έπαιρνα τηλέφωνο τους συμμαθητές μου στο σταθερό και έλεγα ''μπορώ να μιλήσω με τον τάδε παρακαλώ?''
- μόνο ο μπαμπάς μου είχε κινητό, ένα μεγάλο μαύρο με αντένα. Και όταν απαντούσα το τηλέφωνο σπίτι και τον ζητούσαν, τους έλεγα με περηφάνια ''έχει κινητό, να σας το δώσω?''. Και πριν το κινητό είχε beeper
- έπαιζα super mario στο game boy
- άνοιγα την εγκυκλοπαίδεια ΥΔΡΙΑ για να κάνω τις εργασίες του σχολείου
- και μετά ξεγελούσα όλους τους καθηγητές κάνοντας τις εργασίες copy-paste από την encarta!
- πουλούσα τα copy cd στο σχολείο 3 λίρες
- τύπωνα τις παρουσιάσεις μου σε διαφάνειες για να τις βάλω στον προτζέκτορα.. και κοίταζα κάθε σελίδα ξανά και ξανα γιατί αν τυπωθεί κάτι λάθος πάει..

Είμαι σίγουρος ότι έχει πάρα πολλά τέτοια που μπορώ να σκεφτώ.. και δυστυχώς όσο περνάει ο καιρός τα ξεχνάω. Είναι εντυπωσιακό ότι η ζωή μας αλλάζει με τρομαχτική ταχύτητα κι εμείς δεν το προσέχουμε καν.
Είπα λοιπόν να το γράψω στο blog.. έτσι, για να τα βρουν και οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος..

p.s. http://www.youtube.com/watch?v=psuRGfAaju4

(Eleutheria) chain effect..

Η αλήθεια είναι ότι παρόλο που το αντιμετώπισα ψύχραιμα, το σύμπαν γύρω μου επηρεάστηκε από τον μικροσκοπικό ιό.. (αν δεν σου βγάζει νόημα η πρόταση δες εδώ)


 Αρχικά δεν κοιμήθηκα καλά την Παρασκευή το βράδυ, γιατί όπως και να το κάνουμε ήταν κάτι που δεν το περίμενα, και έτσι δεν ξύπνησα με διάθεση το Σάββατο.

Οπότε το πρωί πήγα στις εξετάσεις των Σουηδικών χωρίς όρεξη και ως αποτέλεσμα δεν έγραψα όπως θα ήθελα.. (δηλαδή 100/100).

Ετσι ήρθα σπίτι νιώθωντας χειρότερα, και όταν πήγα για ποδόσφαιρο αποδείχτηκε ότι το σχέδιο 1 match ανα βδομάδα είναι ακόμη υπερβολικό.

Και έτσι ήρθα σπίτι νιώθωντας ακόμη χειρότερα..

Κι έτσι αποφάσισα ότι πρέπει να σπάσω την αλυσίδα και πήρα τηλέφωνο την Ε. και της είπα να πάμε για βόλτα στην παραλιακή. Και παρόλο που :
- δεν μου έφερε την ομπρέλα που της δάνεισα (σιγά μην έπαιρνα τη ροζ που μου έφερε)
- μιλήσαμε μόνο για παραμύθια (3 ώρες περίπου)
- την κέρασα μόνο μια γρανίτα  (αλλά τι γρανίτα!)
- το λεωφορείο ήταν γεμάτο και έτσι περπατήσαμε ακόμη μισή ώρα μέχρι το επόμενο

εγώ που μου αρέσουν τα απλά πράγματα, πέρασα πολύ καλά. Ελπίζω κι αυτή. Την συμπαθώ πολύ ως κοπέλα την Ε. και πρέπει να της τω πω πριν το διαβάσει από το blog!!

p.s. ψιτ, καλύτερα που δεν μου έφερες την ομπρέλα.. :)

backup, backup, backup!!

μόλις έκλεισα 96 ώρες.. χωρίς υπολογιστή!
μπορείς να το φανταστείς?
σιγά το πράμα θα πουν μερικοί.. τους προκαλώ..
εδώ 2 ώρες χωρίς το κινητό και παθαίνουμε εμπλοκή..
τραγικό αλλά αληθινό..

Φυσικά την αποχή από το pc δεν την έκανα από επιλογή.
Την έκανα διότι ένας μικροσκοπικός αλλά πανέξυπνος και παντοδύναμος ιός αποφάσισε να επιτεθεί στον απροστάτευτο υπολογιστή μου και να καθαρίσει τα πάντα! Προφανώς τα έχασα όλα. Ναι, γίνεται! Ούτε εγώ το πίστευα..
Αυτό θα ήταν καταστροφικό αν δεν είχα φροντίσει να κάνω backup πριν από λίγο καιρό.
Μάθημα πρώτο λοιπόν.. εσύ που διαβάζεις το blog, φύλαξε όλα τα αρχεία που θέλεις σε ένα εξωτερικό δίσκο να βρίσκονται.. ποτέ δεν ξέρεις..
Θα νιώσεις πολύ δυνατός όταν δεν θα εξαρτάσαι από το αν θα ανοίξει τελικά ή όχι ο υπολογιστής!

Το μόνο που έχασα είναι τα αυτοσχέδια videos που έκανα από τα μαθήματα της νοηματικής γλώσσας..
Ελπίζω με τη βοήθεια της Γ. που παίζει την καλύτερη μπιρίμπα να τα ξανακάνω για να σας τα ανεβάσω, είναι πολύ ενδιαφέρον!
(ναι, παίζεις την καλύτερη μπιρίμπα..έχεις ταλέντο..τώρα θα με βοηθήσεις να τα ξανακάνουμε??) 

Και μετά κάθησα και σκέφτηκα.. γιατί υπάρχουν οι ιοί των υπολογιστών?
Ποιος κακός άνθρωπος τους δημιουργεί? και γιατί?
Τι κέρδος έχει αυτός αν έχασα τον ύπνο μου και τα αρχεία μου?
Μετά μου μπήκαν σκέψεις ότι τους δημιουργούν οι εταιρείες των antivirus για ευνόητους λόγους..
Αν ξέρει κάποιος ας μου δώσει τα φώτα του..

p.s. και άλλη μια παράδοξη παρατήρηση που έκανα.. Είναι πολύ καλύτερο να μην έχεις υπολογιστή, από το να έχεις υπολογιστή και να μην μπορείς να ενωθείς στο internet!

Επιστροφή στο γρασίδι..

H σχέση που έχω με την μπάλα
δεν θα αλλάξει ποτέ!!

είναι απίστευτο το πως νιώθεις όταν κάνεις κάτι που αγαπάς μετά από τόοοοσο πολύ καιρό!



p.s  η δική μου μουσική πρόταση από τη Eurovision
http://www.youtube.com/watch?v=IU96dxvS4y8

Ανατομία 2ο εξάμηνο.. θυμάσαι?

Πέρασαν σχεδόν 6 χρόνια..
Και παρ'όλα αυτά απόψε που την είδα, πάλι έχασα τα λόγια μου..

- Γεια..

- Γεια..

- Είσαι πολύ όμορφη απόψε..

- Κι εσύ..

Και μετά αυτό το χαμόγελο..
Με τη διαφορά ότι τότε, το χαμόγελο αυτό με έκανε να ταξιδεύω..
τώρα με κάνει να νιώθω στάσιμος.


p.s. πάντως αυτό που άξιζε σίγουρα ήταν η νυκτερινή ποδηλασία μέχρι την Κρήνη!
Για μια φορά ακόμη η ζέβρα έκανε τη διαφορά!

Καμία ενοχή δεν νιώθω κύριε.. καθηγητά..

Ξέφυγε λίγο σε μέγεθος το προηγούμενο post και έτσι γράφω καινούριο για το κορυφαίο περιστατικό που διαδραματίστηκε χθές..

Για να καταλάβουμε σε ποιο επίπεδο είναι η σχέση του παιδαγωγού - μαθητή στη σχολή μου..

Στο φυσιοθεραπευτήριο που πάω για τον ώμο μου, γυμναστής λέει σε 2 κύριους δίπλα
- Το παιδί είναι συνάδελφος σας. Εκτοετής φοιτητής ιατρικής...

Ακολουθεί ο διάλογος μεταξύ εμού και του ενός από αυτούς

- Σε ποιο νοσοκομείο ασκείσαι?

- Στο Παπαγεωργίου

- Α, είσαι στον κύριο Σιών?

- Οχι, παθολογία κάνω στον κύριο Ζαμπούλη.

Σιωπή..
άβολη σιωπή..
ο γυμναστής δεν μιλά..
συνεχίζουμε τις ασκήσεις.. εγώ συνεχίζω να κοιτάζω τον κύριο.. και αυτός το ίδιο..

Ρε αυτός μοιάζει με τον Ζαμπούλη, σκέφτομαι..

καταλαβαίνετε ότι βρήκα αμέσως την αιτία της σιωπής..

Δεν νιώθω καμία ενοχή. Τι απαίτηση είχε δηλαδή? Να τον θυμάμαι?
De facto και καλά επειδή είναι ο διευθυντής της κλινικής?
Τον είδα πρώτη φορά όταν με εξέτασε για 5 λεπτά στο έκτο έτος.
Δεν συνέβαλε το παραμικρό στην ακαδημαική μου γνώση..
Το τραγικό είναι πως ούτε καν προβληματίστηκε που δεν τον αναγνώρισα..
Ακόμη πιο τραγικό είναι ότι σε αυτόν τον άνθρωπο θα πάω να ζητήσω συστατική επιστολή όταν πάρω το πτυχίο, και πάλι δεν θα με θυμάται!

Ο κόσμος γυρίζει μόνο γύρω από κάποιους..

Είναι γνωστή η άποψη μου για το μπουρδέλο τη σχολή μου οπότε δεν θα επαναλάβω τον εαυτό μου.
Δεν φτάνει όμως που μας δίνουν ένα πτυχίο χωρίς τις απαιτούμενες γνώσεις, ένα πτυχίο χωρίς υπόληψη στο εξωτερικό, πρέπει για να το πάρουμε να μας το βγάλουν από τον κώλο τη μύτη.

Και δεν μιλώ για δύσκολες εξετάσεις ή στριφνούς καθηγητές, αυτά ποτέ δεν τα εκστερνίστηκα και μάλιστα κατηγορώ αυτούς που τα λένε. Διότι αυτά είναι φτηνές δικαιολογίες, (αν προετοιμαστείς όπως πρέπει θα το περάσεις το μάθημα) που όχι μόνο διαστρεβλωνουν την αλήθεια, αλλά υποκρύβουν και το πραγματικό πρόβλημα.
Εγώ πάντα το έλεγα.. Το να περάσεις ένα μάθημα στη σχολή μου είναι το πιο εύκολο πράγμα
Το να μάθεις ιατρική όμως (μέσα από την απέραντη αδιαφορία των ''καθηγητών'', την ατέλειωτη παπαγαλία και τις ανούσιες εξετάσεις) είναι το πιο δύσκολο.

Ομως η ανυπαρξία οργάνωσης, η αδιαφορία που έχουν όσοι σχετίζονται με τη σχολή και την οποία αναπόφευκτα μεταβιβάζουν στους φοιτητές ξεπερνάει κάθε όριο..

Στην αρχή της χρονιάς βγήκε το πρόγραμμα του έτους.
Εκανα τα αδύνατα δυνατά (θυμίζω, 2 μήνες πήγαινε έλα σε γραμματείες και καθηγητές) για να πάω erasmus χωρίς να επηρεάσω το ''ιερό'' πρόγραμμα της σχολής που με τόσο κόπο έβγαλε η γραμματεία μας (ναι, ειρωνικά το λέω).

Και ερχόμαστε τώρα, 2 μήνες πριν την αποφοίτηση μου..
1 βδομάδα πριν να δώσω την προγραμματισμένη εξέταση στην παιδιατρική, αποφασίζει η κλινική ότι λόγω φόρτου εργασίας των μελών ΔΕΠ (Ελεος!) δεν θα κάνει την εξέταση μας και θα την συνδυάσει με αυτούς που κάνουν τον επόμενο κύκλο μαθημάτων..

οκ.. το δεχτήκαμε..έτσι μάθαμε άλλωστε..

μετά από 8 ημέρες να πηγαίνω καθημερινά και να ρωτώ πότε θα γίνει τελικά, βγήκε η καινούρια ημερομηνία.. Περιττό να πω ότι με αντιμετώπιζαν με το χειρότερο τρόπο, σαν να ήμουν μικρόβιο, λες και δεν δικαιούμαι να ξέρω πότε θα εξεταστώ..

- είναι τελεσίδική η καινούρια ημερομηνία? ρώτησα
- ναι και δεν θα αλλάξει με τίποτα

οκ.. έκλεισα λοιπόν τα εισιτήρια μου για να πάω στην Κρήτη να κάνω το κέντρο υγείας που χρωστώ λόγω erasmus (Ναι, παραβίασα λίγο το ''ιερό'' πρόγραμμα και μου αξίζει να τιμωρηθώ παραδειγματικά!)

μαθαίνω σήμερα ότι η Παιδιατρική, και πάλι άλλαξε την ημερομηνία..
Λες και ο κόσμος γυρίζει μόνο γύρω τους..
Αλλά αφού γυρίζει.. τι μπορώ να κάνω? να μην πάρω πτυχίο?? 

Απλά τα πράγματα..δεν θα ασχοληθώ..
Θα πάω να τους βρω, να τους το (ξανα)πω ότι είναι ανεύθυνοι,
θα απαιτήσω να μην (ξανα)αλλάξουν την ημερομηνία,
θα απαιτήσω να με εξετάσουν την ώρα που θέλω για να πάω πίσω Κρήτη την ίδια μέρα
και θα τους ζητήσω και συστατική επιστολή για το ότι είμαι καλός φοιτητής!

Και μετά ελπίζω και η aegean να δεχτεί να αλλάξω το εισιτήριο..

Αχρηστοι.

Vet inte.. kanske..

Η αλήθεια είναι ότι με έκανες να προβληματιστώ..
Σε όλη τη διαδρομή σκεφτόμουν διάφορα πράγματα.
Εσένα, εμένα... και για μόνο μερικές στιγμές εμάς..
Φυσικά ήταν απλά σκόρπιες σκέψεις στο μυαλό μου.. το πιο πιθανό άσχετες με την πραγματικότητα. Εσύ δεν το ξέρεις αλλά το παθαίνω συχνά αυτό.
Πάντως φεύγω με μια χαρούμενη αίσθηση.. μέσα από όλες τις μικρές εμπειρίες ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας..
Ισως να είναι λάθος που γράφω το post.
Δεν ξέρω αν θέλω να το διαβάσεις.
Πάντως αυτή τη φορά ο χρόνος δεν μας δεσμεύει.
Οταν έρθει ο καιρός, μάλλον και οι δύο μας θα ξέρουμε, και ίσως το διαβάσουμε μαζί

p.s. μουσική πρόταση για τους ''περαστικούς'' του post  :)
http://www.youtube.com/watch?v=omltwZ8tGoE&feature=feedf