48 ώρες

Παρένθεση: Γράφω το post τρώγωντας παγωτό. Ενα από τα καλά της Σουηδίας είναι ότι μπορείς να τρως το παγωτό με την ησυχία σου, χωρίς να ανησυχείς ότι θα λιώσει αν δεν το βάλεις στην κατάψυξη..

48 ωρες..
48 κρίσιμες ώρες..
βασανιστικές και συγχρόνως σημαντικές.

Προς απογοήτευση των οπαδών του X-factor το post δεν αναφέρεται στο ομώνυμο συγκρότημα.
Αναφέρομαι στον κανόνα των 48 ωρών
Και εξηγώ:

Οταν ένα αγόρι και ένα κορίτσι βρεθούν σε μια κατάσταση η οποία μπορεί να οδηγήσει κάπου, όταν βιώσουν έστω και μια στιγμή δυνητικά μαγική, και στο μυαλό του ενός στριφογυρίσει το ερώτημα ''τι θα γίνει αν τολμήσω να κάνω εγώ την πρώτη κίνηση?'' τότε αρχίζει να μετράει αντίστροφα ο χρόνος.
Τότε έχεις 48 ώρες για να ΚΑΝΕΙΣ την πρώτη κίνηση, και να δείξεις στον άλλο αυτό που νιώθεις. Να ξεκαθαρίσεις τις προθέσεις σου.
Αν δεν το κάνεις, αν απλά συνεχίσεις να κρύβεις από τον άλλο αυτή την άτιμη σκέψη που ήρθε στο μιαλό σου, με το τέλος των 48 ωρών εισέρχεσαι σε ένα χώρο που λέγεται ''friend zone''
Και αν μπεις στο ''friend zone'' τα πράγματα είναι δύσκολα.. Σκοτεινά..
Πολύ δύσκολα θα μπορέσεις να βγεις από εκεί και να διεκδικήσεις κάτι περισσότερο. Θα έχεις κερδίσει μια φιλία, που καταντάει βασανιστική, αφού η άτιμη σκέψη ακόμη στριφογυρίζει στο μυαλό σου, όμως πλέον τα χέρια σου είναι δεμένα! Σε βλέπει σαν ένα καλό φίλο. Σαν μια καλή της φίλη μάλλον..Σε λίγο θα σου μιλά για τα αγόρια που της αρέσουν!

Στην ιστορία της ανθρωπότητας πολύ λίγοι είναι αυτοί που κατάφεραν να βγούν από το ''friend zone'' και αυτό ίσως να το πέτυχαν με τη βοήθεια ανώτερων δυνάμεων που κατα πάσα πιθανότητα δεν ασχολούνταν με το θέμα διότι είχαν άλλα, μεγαλύτερα συμφέροντα όταν κινούσαν το σύμπαν προς εκείνη την κατεύθυνση.
Γειά σου συγκάτοικε που τα κατάφερες! (αλλά το χαράμισες μετά!)

Παράδειγμα: (εντελώς τυχαίο και χωρίς καμιά σχέση με την πραγματικότητα)

Είσαι erasmus στη Σουηδία, και σου λένε ότι πρέπει να ασκηθείς για 2 μέρες στο νοσοκομείο του Halmstad, μια μικρή πόλη, λίγο πιο βόρεια. Σου βρίσκουν μάλιστα δωμάτιο στο νοσοκομείο για να κοιμηθείς τις 2 νύχτες που θα είσαι εκεί. Το κάνεις.
Προτού φύγεις από εκεί, έρχεται η γαλλίδα συνerasmitisa που έχει σειρά να ασκηθεί, και ανακαλύπτει ότι η μικρή πόλη είναι υπερβολικά ερημική, και το δωμάτιο του νοσοκομείου αρκετά spooky για να μείνει κανείς μόνος του. Οπότε σου ζητά να μείνεις μαζί της.
Το κάνεις.
Ετσι κι αλλιώς, εντελώς τυχαία (δεν μου αρέσει αυτή η λέξη.. όλα είναι θέμα συγκυριών) το δωμάτιο της έχει 2 κρεβάτια.

Για να μην τα πολυλογώ, ετοιμάζεις τη δικαιολογία που θα πεις αν ανακαλύψουν ότι απουσίαζες από το κανονικό νοσοκομείο στο Μalmö, περνάς μια ωραία μέρα με την Ι., κολυμπάς στην ΠΑΓΩΜΕΝΗ θάλασσα παρόλο που δεν έχεις μαγιώ (άντεξα μόλις 3 λεπτά, αν έμενα κι άλλο θα πάγωνε το αίμα μου), και τελικά καταλήγεις στο ίδιο κρεβάτι μαζί της και βλέπετε greys anatomy γιατί είναι το μόνο που έχει στον υπολογιστή της διαθέσιμο.
Κάπου εκεί αρχίζουν να μετρούν αντίστροφα οι 48 ώρες..

p.s. Αυτή τη φορά δεν μπήκα στο friend zone! Μπορεί να ρίσκαρα λίγο με το χρόνο, αλλά στις 47 ώρες έκανα το καθήκον μου.
Τι κι αν αύριο η Ι. θα δανειστεί το δικό μου ποδήλατο γιατι θα την επισκεφτεί το αγόρι της από τη Γαλλία. Ετσι κι αλλιώς εγω δεν θέλω την Ι. Απλά δεν θέλω να μπω ποτέ ξανά στο ''friend zone''!!

p.s.2 επιτραπέζια πρόταση: Agricola

Επιτραπέζια παιχνίδια (+ μια ταινία δώρο)

Ολοι οι άνθρωποι έχουν ένα πάθος. Οχι κάτι παθολογικό ή έντονο, απλά μια ασχολία που τους δίνει ευχαρίστηση, τους επιτρέπει να εκφραστούν και να εκτονωθούν. Αυτό άλλωστε διηγείται εκτός άλλων και η αργεντίνικη ταινία

''El secreto de sus ojos''

http://www.youtube.com/watch?v=rZvBQ8l2EoY

την οποία είδα τυχαία στη Θεσσαλονίκη πριν λίγους μήνες, και την οποία συστήνω ανεπιφύλακτα.

Μάλλον το πρώτο μου κιόλας post προδίδει εν μέρει και την δική μου αγαπημένη ασχολία που είναι τα καλά επιτραπέζια παιχνίδια με την κατάλληλη παρέα. (κάποτε ήταν το ποδόσφαιρο, αλλά αυτό είναι μεγάλη ιστορία..)

Γιατί να είναι τόσο υποτιμημένα σήμερα? Γιατί να μην είναι cool όταν σε ρωτούν οι άλλοι τι σου αρέσει να κάνεις κι εσύ απαντάς να παίζω επιτραπέζια?

Εγώ πιστεύω ότι είναι cool, είναι μια ασχολία που προσφέρει ευχαρίστηση, επικοινωνία και πολλές φορές ενεργοποίηση του μυαλού μας (που σιγά σιγά σκουριάζει..)

Επιστρέφουμε στη Σουηδία όμως. Αύριο θα πάω σε ένα σουηδικό σύλλογο που ασχολείται με ''καλά'' επιτραπέζια παιχνίδια. Το βρήκα τυχαία, πήγα την περασμένη Πέμπτη, μου άρεσε (φυσικά) και σκέφτηκα ότι είναι καλή ευκαιρία για να γνωρίσω κόσμο και να εξασκήσω τα σουηδικά μου!

Αποφάσισα λοιπόν να μοιράζομαι μαζί σας τα καινούρια παιχνίδια που μαθαίνω και μου αρέσουν, γιατί θα αναγκάσω πολλούς από εσάς να τα παίξετε μαζί μου όταν επιστρέψω, θέλετε δεν θέλετε!

(Και επειδή παράλληλα, μέσω αυτού του blog, το οποίο θα γίνει κάποτε διάσημο θα επηρεάζω και θα καθοδηγώ τις μάζες, ανεβάζοντας τα επιτραπέζια παιχνίδια στη θέση που τους αξίζει!)

Μην αγχώνεστε, δεν χρειάζετε να μάθετε τους κανόνες του κάθε παιχνιδιού.

Αφού έχω ταλέντο στο να τα εξηγώ.

Απλά έτσι για να έχετε μια ιδέα περι τίνος πρόκειται.

Τελειώνω το ''προτασικό'' αυτό post λοιπόν και σας αφήνω στην αγκαλιά του google για περισσότερες λεπτομέρειες:

- Puerto Rico

- Struggle of Empires

p.s. αφιερωμένο στην Ε. που με έβαλε μέσα στον κόσμο των ''καλών'' παιχνιδιών, εκείνη τη νύχτα στο Ποσείδι.

p.s.2 αφιερωμένο στον Χ. και την Κ. που αντί τα επιτραπέζια, προτιμούν να πίνουν καφέ και να κοιτάζουν τριγύρω

Αγόρια κανόνια, κορίτσια μακαρόνια!

Ολα κυλούν ομαλά στη Σουηδία.

Εχω γνωρίσει καλά τους συγκατοίκους, έχω μάθει καλά το νοσοκομείο και κάθε μέρα καταλαβαίνω όλο και περισσότερα από τις συζητήσεις γύρω μου.

Χτες έγιναν οι εκλογές εδώ. Σχεδόν να μην το πάρουμε χαμπάρι. Ούτε συλλαλητήρια, ούτε τηλεοπτικές εκπομπές την περασμένη βδομάδα, ούτε συζητήσεις στα τραπέζια ούτε τίποτα!

Και να φανταστείτε ότι ήταν εκλογές και για κυβέρνηση, και για δήμους, και για περιφέρειες (πάντα γίνονται και τα 3 μαζί).

Τελικά για να γίνεις αστέρας ως πολιτικός, πρέπει να διαλέξεις και την κατάλληλη χώρα.. Οσοι από εσάς έχετε βλέψεις στον τομέα αυτό, μην διαλέξετε τη Σουηδία.

Αφήνω όμως για λίγο την Σουηδία, με αφορμή μια συζήτηση που είχαμε χτες με τους erasmites συμφοιτητές μου (κάθε Κυριακή μαζευόμαστε οι 9 του erasmus σε ένα σπίτι και τρώμε - την άλλη Κυριακή μαγειρεύω εγώ).

Για να σας βάλω στο κλίμα, η συζήτηση ξεκίνησε αλλιώς, άλλαξε θέματα και τελικά καταλήξαμε να συζητούμε για τα δύο φύλα (τι πρωτότυπο, ιδίως σε συναντήσεις international φοιτητών!)

Σε λίγο θα αποκαλύψω ένα μεγάλο μυστικό των ανδρών. Συνεχίστε να διαβάζετε με δικό σας ρίσκο..

Λέω λοιπόν στην L. το εξής σενάριο.

Μια ωραία παρουσία περπατά στο δρόμο, και από την αντίθετη κατεύθυνση έρχονται δύο Υ χρωμοσώματα, άγνωστοι μεταξύ τους σε κοντινή απόσταση ο ένας από τον άλλο.

Μόλις η ωραία παρουσία περάσει από μπροστά τους, και οι δύο, αυθόρμητα θα κάνουν αυτή την μαγική κίνηση γυρίζοντας το σβέρκο τους 180 μοίρες για να κοιτάξουν προς τα πίσω, και συνήθως θα εστιάσουν σε μια περιοχή γύρω στο ένα μέτρο από το έδαφος. (είναι μια κίνηση ξεχωριστή, που ακόμη δεν είναι γνωστό με πιο μηχανισμό ενεργοποιείται, ίσως ανακαλυυφθεί στο μέλλον.. ίσως και όχι)

Εντός δευτερολέπτων και οι δύο θα αντιληφθούν ότι έκαναν το ίδιο πράγμα, θα κοιταχτούν, θα ''μιλήσουν'' με τα μάτια και με ένα ιδιαίτερο μορφασμό και θα συνεχίσουν το δρόμο τους χαμογελώντας.

Είμαι 99% σίγουρος ότι όσοι έχετε το Υ χρωμόσωμα με καταλαβαίνετε απόλυτα.

Η απορία μου είναι άλλη. Γιατί κανένα κορίτσι από την παρέα δεν μπορούσε να το πιστεύψει ότι γίνεται? Ευτυχώς που ο J. ήταν εκεί να το επιβεβαιώσει και να με υποστηρίξει!

Δεν άντεξα.. έπρεπε να το γράψω στο blog.

Επειδή ξέρω ότι όλοι εσείς το ζήσατε

και όλες εσείς καλό είναι να το ξέρετε!

p.s. σε 3 βδομάδες έχουμε TDC στο διάδρομο.. (= Tour de Chambre = όλοι μαζί πάμε σε όλα τα δωμάτια με τη σειρά. Εκεί πρέπει ο οικοδεσπότης να κεράσει ένα ποτό, να προτείνει ένα παιχνίδι και φυσικά να έχει στολίσει το δωμάτιο και τον εαυτό του ανάλογα με το theme του party)

Το φετινό theme που ψηφίσαμε πριν από λίγο:

Ενας διάσημος χαρακτήρας που ξεκινά με το αρχικό του δικού σου ονόματος

Είμαι μεταξύ Charlie Chaplin και Christina Aguilera. Αλλες ιδέες? :)

Εχουμε πολλά να μάθουμε..

Εκστασιάστηκα!
Δεν βρίσκω άλλη λέξη για να περιγράψω το πως ένιωσα σήμερα.
Πρώτη μέρα στο νοσοκομείο του Malmö, όπου θα ασκούμαι, και όλα ήταν τόσο οργανωμένα, όλοι τόσο φιλόξενοι και έτοιμοι να μας βοηθήσουν που απλά εκστασιάστηκα!
Ολα λειτουργούν στην εντέλεια, και όλοι είναι εκεί για να σου δείξουν.
Μέσα σε 4 ώρες είδα και έκανα πράγματα που δεν έκανα τα τελευταία 5 χρόνια στην σχολή.

Σταματώ το post διότι δεν μπορώ να περιγράψω όλα όσα έγιναν σήμερα.
Πορώθηκα με την ιατρική, είμαι αποφασισμένος να αξιοποιήσω στο μέγιστο την ευκαιρία που μου δίνεται εδώ και γι'αυτό μην περιμένετε καινουριο post σύντομα!
Αν με χρειαστείτε κάτι θα είμαι στο νοσοκομείο. Θέλω να αξιοποιήσω κάθε δευτερόλεπτο!

p.s. Νιώθω λες και σπουδαζω σε τριτοκοσμική χώρα.. Εχουμε πολλά να μάθουμε..