Μικρά όμορφα πραγματάκια..

Μετά από μια βόλτα που έκανα στη χριστουγεννιάτικη Θεσσαλονίκη, άφησα για λίγο στην άκρη τους ακαδημαϊκούς μου προβληματισμούς και επέστρεψα να σας μεταφέρω λίγη χριστουγεννιάτικη διάθεση.
Η φώτογραφία φυσικά δεν είναι από εδώ.

Πρόκειται για το κατάστημα TIGER το οποίο είχαμε ερωτευτεί στο Lund και όπου είχαμε περάσει ατέλειωτες ώρες.
Είναι μια Δανέζικη αλυσίδα καταστημάτων. Εξυπνα, αστεία και δημιουργικά πραγματάκια σε περιμένουν εκεί, όλα διαμορφωμένα με μια ωραία ατμόσφαιρα, (στυλ ΙΚΕΑ, περπατάς - βλέπεις - τόσο φτηνό που αρπάζεις) και με πάντα πολύ πολύ καλή μουσική.
Είναι σαν ένα χαλαρό, μικρό και φουτουριστικό ΙΚΕΑ με χιούμορ και χρώματα.

Μόλις επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη, το αντίκρυσα σε απόσταση 2 λεπτών από το σπίτι μου!! Δεν το πίστευα στα μάτια μου και όμως ήταν αληθινό!! Ενα κατάστημα TIGER άνοιξε κι εδώ για να μου θυμίζει το μακρινό Lund και τις όμορφες εμπειρίες!
Ασήμαντο κι όμως τόσο ευχάριστα σημαντικό!

Σας το προτείνω λοιπόν για τα χριστουγεννιάτικα σας δώρα, ή απλά για μια ευχάριστη απογευματινή βόλτα (αλλά εγώ το υπογράφω ότι αν μπείτε μέσα σίγουρα κάτι ''χαζό'' θα αγοράσετε!)

Και να θυμάστε, τα μικρά δωράκια δίνουν μεγάλη χαρά!

p.s. Το κακό φυσικά είναι ότι τα ''μοναδικά'' δώρα που έφερα είναι τώρα διαθέσιμα κι εδώ..

p.s.2 Είμαι πολύ χαρούμενος που αυτά τα Χριστούγεννα θα τα περάσουμε όλη η οικογένεια μαζί. Είναι ωραία να βρίσκεσαι με ανθρώπους που σε αγαπούν!

p.s.3 Αντε, βγείτε κι εσείς έξω για μια χριστουγεννιάτικη βόλτα! Μουσική, λαμπάκια, κόσμος.. είναι θεραπευτικό!

Ανώμαλη προσγείωση..

ΜΠΑΜ!
Αυτός ήταν ο θόρυβος της απότομης προσγείωσης μου στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο

Επιστροφή στο παράλογο, το ψεύτικο, το αντιπαιδαγωγικό, το σάπιο.






1. Θυμήθηκα και πάλι πως νιώθει το μπαλάκι του ping-pong.

Ημουνα στην κλινική προσπαθώντας να χρησιμοποιήσω ένα μισοχαλασμένο παλιού τύπου ηλεκτροκαρδιογράφο
(αφού ο μοναδικός καινούριος που υπάρχει για όλη την κλινική ήταν ήδη πιασμένος)

Ρωτώ τη νοσοκόμα
- Συγνώμη, μπορείς να μου δείξεις πως λειτουργεί αυτός? (υπόθεση 2 λεπτών, τα είχα ετοιμάσει όλα)
- Εχουμε πολύ δουλειά. Γιατί δεν ρωτάς τους γιατρούς?

Ρωτώ λοιπόν τη γιατρό
- Συγνώμη, μπορείς να μου δείξεις πως λειτουργεί αυτός? (υπόθεση 2 λεπτών είπαμε..)
- Δεν ρωτάς τις νοσοκόμες? Αυτές ξέρουν!

Και η ιστορία συνεχίστηκε..
ping-pong, ping-pong



2. Θυμήθηκα πως τηρούνται τα προγράμματα
Κάναμε 4 μαθήματα μέχρι τώρα, τα 3 ήταν διαφορετικά από αυτά που γράφει το πρόγραμμα. Πάω λοιπόν στη γραμματεία.

- Συγνώμη, αλλά το πρόγραμμα που είναι αναρτημένο το ακολουθούμε ή όχι? Επειδή από τα 4 μαθήματα που κάναμε τα 3 ήταν διαφορετικά
- Τι σε πειράζει εσένα? Εγιναν κάποιες αλλαγές
- Α, συγνώμη, νόμιζα ότι το πρόγραμμα είναι αναρτημένο για να βλέπουμε τι μάθημα έχουμε, να προετοιμαζόμαστε και να ερχόμαστε. Αλλά όπως φαίνεται είναι εκεί απλά για να λέμε ότι υπάρχει πρόγραμμα. Τουλάχιστον αν γίνουν άλλες αλλαγές από εδώ και στο εξής μπορείτε να τις σημειώσετε?
- Οι αλλαγές που γίνονται είναι πάντα έκτακτες ( = φύγε, και μην περιμένεις να κάνω τον κόπο να το ξανατυπώσω)


Σταματώ εδώ διότι αν συνεχίσω να γράφω δεν θα τελειώσω ποτέ με τις περιπέτειες και τις γεμάτες νόημα συζητήσεις που κάνω με τον κάθε σχετικό (άσχετο) με τη σχολή μου.



Ιατρική εδώ στην Ελλάδα δεν πρόκειται να μάθω.
Εγώ το αντιλήφθηκα εδώ και καιρό, σας ενημερώνω κι εσάς για να μην στείλετε τους φίλους σας, τα παιδιά σας. τους γνωστούς σας να σπουδάσουν εδώ!!

Θέλω απλά να πάρω πτυχίο και να φεύγω!
Αηδίασα

p.s. ξέρω.. είναι γεμάτο κακία το post..
τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως ακούγονται.. είναι χειρότερα!

p.s.2 δεν μου αρέσει να κακολογώ και να λέω ότι εγώ δεν φταίω σε τίποτα.
Γι' αυτό αφήνω για λίγο καιρό το blogging και αρχίζω εντατικό διάβασμα.

Το βορειότερο σημείο της γης..

..που έχω πάει είναι αυτό!!

Και παρά τις 5 ώρες ταξιδιού με το αυτοκίνητο, όταν κοίταξα τον χάρτη αντιλήφθηκα ότι ήμουν ακόμη στη νότια Σουηδία..
Τελικά αυτή η χώρα είναι τεράστια.. αν την γυρίσετε 180 μοίρες προς τα κάτω θα δείτε ότι φτάνει κάπου εκεί κοντά στη Σικελία!

Ξεκινήσαμε χθες το πρωί οι τέσσερις μας (εγώ, η R., η S. και ο S.) με προορισμό το Göteborg
(το γνωστό σε όλους Γκετεμπουργκ..)

Οσο προχωρούσαμε προς τα πάνω, τόσο πιο άσπρο γινόταν το τοπίο..

Φτάσαμε, το είδαμε, το βλέπετε..

 

Οταν ήρθε η ώρα να αφήσουμε το Göteborg και να γυρίσουμε στο Lund, όπως ήταν σχεδιασμένο, είχαμε όλοι μια όρεξη για περιπέτεια..

''Οσλο, όσλο, όσλο..'' αρχίσαμε να φωνάζουμε ρυθμικά στη S. για να την πείσουμε να διαγράψει την πρόβα που είχε με την ορχήστρα στο Lund, να συνεχίσουμε το ταξίδι και να κατευθυνθούμε προς τη Νορβηγία!

Δεν τα καταφέραμε για το Οσλο, καταφέραμε όμως να την πείσουμε να συνεχίσουμε το ταξίδι και να διανυκτερεύσουμε κάπου! Το αντίτιμο φυσικά ήταν υψηλό. Στο αυτοκίνητο να ηχεί αποκλειστικά η συμφωνία του Wagner.
Είναι απίστευτο το συναίσθημα όταν οδηγάς νύχτα σε παγωμένους δρόμους μέσα σε σκοτεινά δάση!

Τελικά καταλήξαμε στο Tjörn και τυχαία βρήκαμε ένα αγρόκτημα με δωμάτια.
Τελειο!

 

Το ταξίδι αυτό ήταν απίστευτο!

Γεμάτο εμπειρίες, γεμάτο καινούριους τόπους!

Γεμάτο ευχάριστες αναμνήσεις!

p.s. Οταν η οδηγός είναι από τη Φινλανδία, απλά δεν ανησυχείς για τους παγωμένους δρόμους

p.s.2 Εσύ που το διαβάζεις και φυσικά δεν ξέρεις τι σκέφτομαι.. βρες παρέα, πάρε το αυτοκίνητο και ξεκίνα το ταξίδι. Ο προορισμός να είναι άγνωστος και να αποφασιστεί στην πορεία!

p.s.3 Εσύ που το διαβάζεις και σκέφτεσαι αυτό που σκέφτομαι.. θα τα πούμε τον Αύγουστο! :)

TDC (tour de chambre) vol.2

Της το είπα στα μούτρα..
''chica..μπορείς άνετα να παίζεις στην primera division, αλλά προτιμάς να παίζεις στη segunda division''

Ο νοών νοείτω




p.s. και όχι μόνο primera division, εγώ θα την έβγαζα και Ευρώπη σίγουρα..
p.s.2 το τι απάντησε μόνο η Superwoman και ο Robin ξέρουν..

Η Παγοχώρα!

Την Πέμπτη τελειώσαμε με τις εξετάσεις,

και την Παρασκευή το πρωί από το παράθυρο μου μόλις ξύπνησα..

Το Lund μας αποχαιρετά με τον καλύτερο τρόπο!

''Θα καθυστερήσω λίγο διότι πρέπει να βάλω τις αλυσίδες στους τροχούς του ποδηλάτου''

ήταν το μήνυμα που μου έστειλε η S.

προφανώς δεν τις έβαλε..

και όπως και να το κάνουμε, το να κάνεις ποδήλατο στο χιόνι είναι μια εμπειρία..

φυσικά για όλους τους υπόλοιπους η ζωή συνεχίζεται κανονικά..

Το Lund είναι πανέμορφο ντυμένο στα άσπρα αλλά..
Λόγω του κρύου, ο εγκέφαλος μου υπολειτουργεί.
Η μύξα μου γίνεται παγάκι πριν προλάβει να τρέξει από τα ρουθούνια μου..

όμως τι μας νοιάζει?
πάμε για χιονοπόλεμο!!  :)

Πάρε μια ανάσα..

Τρέχουμε, τρέχουμε, τρέχουμε και ανησυχούμε συνεχώς για το μέλλον και προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα που θα μας βοηθήσουν μετά..

και κάπου εκεί ξεχνάμε το παρόν..

Ξεχνάμε να εκτιμήσουμε όσα έχουμε, να απολαύσουμε όλα τα μικρά θαύματα που γίνονται γύρω μας. Ξεχνάμε να πούμε στους ανθρώπους ότι τους αγαπάμε.

Μια ανάρτηση ειδικά για όλους εσάς που αγχώνεστε για πράγματα ασήμαντα,

που δεν απολαμβάνετε το τώρα, που δεν χαμογελάτε..

Ενα πραγματάκι θα σας πω..
Οταν θα έρθει η μέρα που τα κεριά θα στοιχίζουν περισσότερο από όσο η τούρτα των γενεθλίων σας.. Εκείνη τη στιγμή θα πρέπει να σκεφτείτε
''Δεν θα άλλαζα το παραμικρό''
Για εκείνη τη σκέψη λοιπόν πρέπει να ζείτε την κάθε στιγμή του σήμερα.

Και για να είμαι και λίγο πιο ρεαλιστής, μπορεί να μην προλάβετε καν να δείτε πολλά κεριά..
γιαυτό αρχίστε να το σκέφτεστε από τώρα!


p.s. Αφιερωμένο στους γονείς μου που με έμαθαν να αγαπώ, να αγαπιέμαι, να εκτιμώ αυτά που έχω και να απολαμβάνω το σήμερα.

p.s.2  Τώρα μπορώ να συνεχίσω το διάβασμα για να επενδύσω στο μέλλον μου.. :)

Η μεγαλύτερη στιγμή..

Την Τετάρτη που πέρασε έζησα την πιο μεγάλη στιγμή της ιατρικής μου καριέρας! (μέχρι την επόμενη..)
Και εξιστορώ

Την Δευτέρα ακολουθούσα ένα χειρουργό που έπασχε σοβαρά από το ''Σύνδρομο του χειρουργού''
 = σύνδρομο κατά το οποίο στο μυαλό του χειρουργού επαναλαμβάνεται ασυνείδητα η εξής φράση:

''Είμαι ο καλύτερος χειρουργός στον κόσμο, ο πιο όμορφος άνδρας της γης, όλα τα κορίτσια με θέλουν και όλα τα αγόρια με φοβούνται. Μπορώ να κάνω τα πάντα και μου αρέσει να όταν οι άλλοι με θαυμάζουν ''

Μια από τις εγχειρήσεις που κάναμε ήταν μια λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή, στην οποία κρατούσα την κάμερα. Πριν μπούμε μέσα με προειδοποίησε ότι θα είμαι τα μάτια του, οπότε κατά τη διάρκεια της εγχείρησης, ενδέχεται να μου μιλάει με άσχημο τρόπο λόγω της έντασης του.
Μετά από 1,5 ώρα, μια διάτρητη χοληδόχο κύστη, ένα ήπαρ που αιμορραγούσε ακατάπαυστα και μια χαλασμένη οθόνη που έσβησε στη μέση της εγχείρησης τελικά όλα πήγαν καλά.

Την Τετάρτη λοιπόν, πέτυχα τον ίδιο χειρουργό να ετοιμάζεται για μια επείγουσα χολοκυστεκτομή.

- May I enter the OR and watch the operation?
- Yes of course!

Περπατάει προς το χειρουργείο, και μετά από λίγα δευτερόλεπτα γυρίζει και μου λέει

''Scrub in, you are going to assist me and hold the camera!''

Ενιωσα όπως τον JD την πρώτη φορά που ο Dr.Cocks του είπε να φάνε μεσημεριανό μαζί!
ή με πιο απλά λόγια κάπως έτσι..


p.s. τώρα σας αφήνω διότι πρέπει να διαβάσω..
p.s.2.  η προηγούμενη μεγάλη μου στιγμή ήταν στο 3ο έτος όταν έβαλα την αδερφή μου να ρωτήσει τον γιατρό που επισκέφτηκε ''Ο αδερφός μου πιστεύει ότι είναι Raynaud.. Μου είπε να σας ρωτήσω, εσείς ξέρετε το Raynaud?''

Φαντάζομαι τι σκέφτεστε όλοι τώρα..
Αυτά που μας είπε ήταν σπουδαία.. Ζούμε μεγάλες στιγμές!
(όχι ε?)
=)

I was a Jedi Knight!

Επειδή όλοι ξέρουμε ότι το erasmus είναι ευκαιρία για καινούριες εμπειρίες, την περασμένη Κυριακή πήγαμε για Laserdome 
(= τεχνολογικά ανεπτυγμένο paintball με όπλα που δεν ρίχνουν μπογιά αλλά laser)




Σκοτεινά δωμάτια, στενοί διάδρομοι με μυστικά περάσματα και ένα πεδίο μάχης με καπνούς, πράσινα και κόκκινα laser.

Αν θέλεις να ανεβάσεις λίγο την αδρεναλίνη και να νιώσεις λίγo Jedi από Starwars εγώ το συστήνω ανεπιφύλακτα! Αν πάλι θέλεις να εκτονωθείς και να βγάλεις τα νεύρα σου (γενικά ή πάνω σε κάποιον) προτίμησε το κλασικό paintball!

Εννοείται ότι ο ''Ζλάταν'' ήταν ασταμάτητος. Τυχαίο? Δεν νομίζω.. Η σκληρή εκπαίδευση στην Εθνική Φρουρά φαίνεται ότι έπιασε τόπο..


p.s. σαν να έγινα πολύ ''κακός'' στα τελευταία posts.. Μουαχαχαχα - ΤΤΤΖΖΖΖΖΖΖ (με πυροβόλησαν :s)

Halloween

Ξυπνήσαμε το πρωί και πήραμε για ανακύκλωση λίγα πραγματάκια που είχαν μαζευτεί στο διάδρομό μας..









Με τα λεφτά αγοράσαμε τις κολοκύθες..











Με φαντασία και σκληρή δουλειά τις μετατρέψαμε σε τρομαχτικές κολοκύθες..










Φτιάξαμε κολοκυθόσουπα και
φάγαμε για να ζεσταθούμε..












Και μετά πήγαμε να τρομάξουμε κόσμο!



Δείτε και πως τις φτιάξαμε!

Μουαχαχαχαχαχα..! 

Zahir

Μερικές φορές χρειάζεται να το ακούσεις από το στόμα κάποιου άλλου για να το αντιληφθείς.

Μπορεί αυτός να είναι κάποιος τυχαίος και ούτε πρόκειται να τον ξαναδείς π.χ κάποια μεθυσμένη Σουηδέζα που γνώρισες σε ένα πάρτυ.
Το ότι είναι τυχαίος όμως, δίνει αξία στο σχόλιο του, διότι δεν τον ενδιαφέρει να σε κάνει να νιώσεις ωραία ή άσχημα.
Σου λέει αυτό που πραγματικά πιστεύει.

Και αυτό φυσικά σε βοηθά να ασκήσεις αυτοκριτική και να γίνεις καλύτερος.


Μουσική πρόταση γιατί ήταν αρκετά βαθυστόχαστο το post..

p.s. o τίτλος είναι δανεισμένος από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Coelho, στο οποίο ο πρωταγωνιστής ανακαλύπτει ουσιαστικά τον ίδιο του τον εαυτό του μέσα από το ταξίδι αναζήτησης της γυναίκας του η οποία τον παράτησε και έφυγε.

Μια ενδιαφέρουσα μέρα (και μια ενδιαφέρουσα απορία)

Οταν βγήκα από το σπίτι για να πάω στο νοσοκομείο χτες τη νύχτα
(κάποιοι το αποκαλούν πρωί όταν η ώρα είναι 6.15 και ο ήλιος ακόμη κοιμάται)
δέχτηκα επίθεση από την βροχή.
Το πρόβλημα στη Σουηδία δεν είναι ότι βρέχει πολύ. Αυτό το ξέρουμε. Το πρόβλημα είναι πως όταν βρέχει, δεν βρέχει κάθετα, αλλά οριζόντια!
Ο αέρας κάνει τα νερά να έρχονται στα μούτρα σου!

Παρόλα αυτά, συνέχησα να περπατώ προς τη στάση του λεωφορείου και όπως αποδείχτηκε λίγες ωρες πιο μετά καλά έκανα. Γιατί με περίμενε μια πολύ ενδιαφέρουσα μέρα.
Και εξηγώ.


Το πρωί..
Μεταμόσχευση νεφρού.
Ημουν εκεί. Ο (ζωντανός) δότης και ο (φυσικά ζωντανός) παραλήπτης μπήκαν σε δύο διπλανά χειρουργεία. Ο νεφρός θα βγει από τον ένα και θα πάει στον άλλο.
Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες είπαμε.
Απλά αναφέρω το περιστατικό, διότι ο δότης δεν ήταν συγγενής εξ αίματος με τον παραλήπτη. Είχε τις ίδιες πιθανότητες να είναι συμβατός με εσένα, εμένα και όλους τους άλλους στη γη.
Ηταν όμως η γυναίκα του παραλήπτη! Υπάρχει περίπτωση αυτοί οι δύο άνθρωποι να μην πιστεύουν ότι ο ένας φτιάχτηκε για τον άλλο?
Η πιο πάνω ιστορία αγάπης ήταν μια προσφορά του νοσοκομείου στο Malmö :)


Το μεσημέρι..
Το φαγητό στο εστιατόριο του νοσοκομείου ήταν τέλειο! (αυτές οι μικρές χαρές της ζωής που την κάνουν ωραία..)


Το απόγευμα..
Μπήκα σε μια εγχείρηση αφαίρεσης κόλου. (δώστε σημασία στο όμικρον)
(όταν είσαι φοιτητής, και θα μπεις στο χειρουργείο, υπάρχουν 2 πιθανότητες:

1. Να στέκεσαι μακριά από το χειρουργικό κρεβάτι, πίσω από τους χειρουργούς, πατώντας πάνω σε ένα ξύλινο σκαλοπάτι και να τεντώνεσαι για να προσπαθείς να δεις τι γίνεται. Ορατότητα 5/10 αναλόγως του ύψους του χειρουργού και της τάσης του να μην σου δίνει σημασία

2. Να πλυθείς, να αποστειρωθείς, να φορέσεις τα αποστειρωμένα ρούχα και γάντια, και να στέκεσαι στη θέση του βοηθού χειρουργού, ακριβώς δίπλα ή απέναντι από το χειρουργό και να τον βοηθάς (όταν λέω να βοηθάς, απλά να κρατάς λίγο κανένα εργαλείο, να κόβεις κανένα ράμμα - πράγματα όμως που μπορεί να είναι απλά αλλά για ένα φοιτητή είναι σπουδαία εμπειρία)
Ορατότητα 9/10 (δεν δίνω το δεκάρι διότι μερικοί χειρουργοί ακόμη και σε αυτή την περίπτωση δεν σου δίνουν την απαραίτητη σημασία)

Φυσικά είχα την τύχη να πετύχω το νούμερο 2 χθες. (όταν το πετυχαίνεις το εκτιμάς, δεν συμβαίνει συχνά.. οπότε δικαιούσαι να το γράψεις στο blog σου παρόλο που είπες ότι δεν θα αναφέρεις πολλές ιατρικούρες)


Τη νύχτα..
Ημουν στο δωμάτιο μου όταν άκουσα φωνές στο διάδρομο. Βγαίνω και βλέπω τον ένα Ινδό να τρέχει και να φωνάζει. Χιονίζει! Πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω χιόνι να πέφτει!
Τον αγκάλιασα και πήρα λίγη από τη χαρά του.
Δεν λέω, ήταν ωραία η ατμόσφαιρα. Αλλά θα ήταν ακόμη καλύτερη αν αγκάλιαζα κάτι άλλο και έβλεπα το χιόνι δίπλα στο τζάκι και ψήνοντας κάστανα (ή μήπως είναι πολύ παραμυθένιο?)


Γενικά πάντως ήταν μια ωραία, ενδιαφέρουσα μέρα..


p.s. απορία: Σχετικά με το να αγκάλιαζα κάτι άλλο. Αν βλέπεις (αν καταλαβαίνεις μάλλον, διότι δεν μπορείς να τα δεις) ότι υπάρχουν ηλεκτροτζζζζχημειοσφαιρίδια (βλ.παρακάτω) στον αέρα, και εδώ και κάτι μέρες όταν σε βλέπει σου στέλνει σειρηνοαιχμαλωτικές ακτίνες (βλ.παρακάτω) αλλά το Σάββατο γνώρισες τον φίλο της (που φυσικά δεν σου είχε πει ότι έχει και που κάνει το erasmus του σε μια πόλη 2 ώρες μακριά), τι κάνεις?
Ηδη οι 48 σου ώρες έχουν αρχίσει να μετρούν διότι ήσουν στο δωμάτιο της και βλέπατε μαζί ''How I met your mother'' καθισμένοι στο κρεβάτι της.


ηλεκτροτζζζζχημειοσφαιρίδια = αυτό το something που ακούμε σε όλα τα τραγούδια που λένε there is something in the air. Είναι μικροσκοπικά, επικίνδυνα, και γράφονται πάντα με τέσσερα ζ γιατί αν τα γράψετε με 3 σημαίνει κάτι εντελώς διαφορετικό που και να σας το εξηγήσω τώρα δεν θα με πιστέψετε.

σειρηνοαιχμαλωτικές ακτίνες = έχουν τη ρίζα τους στο τραγούδι των γνωστών από τον Οδυσσέα σειρήνων, όμως είναι πολύ πιο εξελιγμένες.
Είναι αόρατες ακτίνες που εκπέμπονται από τα μάτια θηλέων, όταν προσπαθούν να σε κάνουν να καταλάβεις ότι θέλουν να κάνεις κάτι, και όχι να τους πεις απλά καληνύχτα και να φύγεις. Φυσικά το γεγονός ότι είναι αόρατες κάνει την κατάσταση πολύ επικίνδυνη διότι μπορεί να νομίσεις ότι τις στέλνει, αλλά αυτή να μην το κάνει, με τραγελαφικά αποτελέσματα.
Μπορείς να τις δεις μόνο αν ρίξεις αλεύρι στον αέρα μεταξύ σας, αλλά ποιος κουβαλάει αλεύρι μαζί του, ποιος τολμά να το ρίξει, και τι να της εξηγάς αν δεν έστελνε τις ακτίνες οπότε δεν είδατε τίποτα?


p.s. επειδή το post ήταν ιδιαίτερα μεγάλο και με τάση να κάνει τον άλλο να χαμογελάσει (αν δεν το καταλάβατε δεν φταίω εγώ για την έλλειψη χιούμορ), ορίστε και μια αγαπημένη σουηδική μουσική πρόταση για να μελαγχολήσετε
Αλλά μακριά από την τραγουδίστρια, την έχω ήδη ερωτευτεί πρώτος..

Hjärtans Frojd

Το ξέρω ότι έχει αρκετό καιρό να γράψω..
Λίγο οι γεμάτες μέρες του erasmus, λίγο η έλλειψη έμπνευσης, λίγο η P.
(έτσι για να έχουμε suspence στο blog)

Σήμερα ήταν μια γεμάτη μέρα στο νοσοκομείο! Ημουν εκεί από τις 7 μέχρι τις 5 και το σημαντικό είναι ότι έκανα επικοδομητικά πράγματα.
Είπαμε ότι δεν θα εξιστορώ τις ιατρικούρες από το blog, επειδή κάποιοι (μελλοντικοί συνάδελφοι) θα ζηλέψουν, και κάποιοι άλλοι (μελλοντικοί πελάτες) θα βαρεθούν να τις ακούνε!

Και το γεγονός ότι τα σουηδικά μέρα με τη μέρα βγάζουν περισσότερο νόημα κάνει την παραμονή μου ακόμη πιο ενδιαφέρουσα, κι εμένα πιο χαρούμενο.


Σας αφήνω με το αγαπημένο μου σουηδικό βιβλίο (ναι ναι, το διάβασα και είμαι περήφανος!)

''Ενώ επέστρεφε με το συνηθισμένο λεωφορείο από το σχολείο, πρόσεξε κάτι κόκκινο, κάτι που δεν ήταν εκεί συνήθως.
Τότε δεν ήξερε ποιο ήταν το κορίτσι με τα κόκκινα μαλλιά.
Το μελισσόχορτο, ή Citromeliss, ή Hjärtans Frojd ήταν το άρωμα της.
Ηταν το φυτό που του έκανε δώρο όταν πήγε πρώτη φορά στο δωμάτιό του.''

p.s. δυστυχώς για τους περισσότερους σας το βρήκα μόνο στα σουηδικά

p.s.2 πάντως εγώ κάθε πρωί και κάθε απόγευμα, που πηγαινοέρχομαι στο Malmö, πάντα κοιμάμαι στο λεωφορείο. Δεν καταλαβαίνω ούτε ποιος μπαίνει, ούτε ποιος βγαίνει.. (ούτε πότε φτάνω σπίτι μερικές φορές, αυτό είναι το κύριο πρόβλημα)

p.s.3 αύριο θα παίξω ''Small World''

Kanelbullens day!

Συνεχίζω την περιήγηση μου στα νοσοκομεία της νότιας Σουηδίας!
Αυτή την εβδομάδα αφήνω και πάλι το Malmö και πηγαίνω στην πόλη Trellebοrg.
Πλέον συνήθισα το (πολύ) πρωινό ξύπνημα και μετά από 15 λεπτά τη συνέχεια του ύπνου μου στο κάθισμα του λεωφορείου.

Με το που φτάνω στο νοσοκομείου ανακαλύπτω ότι στην κλινική υπάρχουν 2 δίσκοι γεμάτοι συμπαθητικά kanelbullar (βλέπε εικόνα).
Δεν δίνω σημασία, σκέφτομαι ότι κάποιος θα γιορτάζει.
Τελείωνω μια ιδιαίτερα παραγωγική μέρα (δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες του τι έκανα και τι έμαθα διότι είδαμε ασθενείς που είχαν πρόβλημα στο κατώτατο μέρος του γαστρεντερικού σωλήνα), και αποφασίζω να φάω κάτι στο Trellebοrg.

Περπαντώντας στους δρόμους της πλατείας, βλέπω αφίσες που λένε ότι σήμερα, 4 Οκτωβρίου είναι η μέρα του kanelbulle. Μπαίνω σε ένα ζαχαροπλαστείο, ρωτώ την πωλήτρια και αυτή μου απαντά: Κάθε 4 Οκτώβρη όλη η Σουηδία γιορτάζει το αγαπημένο της γλυκό!

Στην αρχή γέλασα. Ακου να δεις τι γιορτάζουν οι άνθρωποι.
Μετά όμως με πήρε το παράπονο..
Εμείς δηλαδή γιατί να μην γιορτάζουμε το τρίγωνο πανοράματος? Ή τη φλαούνα?
Απλή η απάντηση.. Διότι οι Σουηδοί σήμερα δουλεύουν. Εμείς θα το κάναμε αργία όπως και όλα τα υπόλοιπα!

Φεύγω, πάω να φάω τους εορτάζοντες!

p.s. μιλώντας για αργίες θυμήθηκα την αργία του Αγιου Ανάμεσα που γιορτάζει αυτό τον μήνα. Δεν τον έχετε ακουστά? Είναι ο Αγιος που γιορτάζει την ''εργάσιμη'' μέρα που βρίσκεται μεταξύ δύο αργιών στην Ελλάδα.
Στη Θεσσαλονίκη έχει σταθερή γιορτή κάθε 27 Οκτωβρίου! :)

p.s.2 άρχισε να νυχτώνει απειλητικά γρήγορα στην παγόχωρα..

48 ώρες

Παρένθεση: Γράφω το post τρώγωντας παγωτό. Ενα από τα καλά της Σουηδίας είναι ότι μπορείς να τρως το παγωτό με την ησυχία σου, χωρίς να ανησυχείς ότι θα λιώσει αν δεν το βάλεις στην κατάψυξη..

48 ωρες..
48 κρίσιμες ώρες..
βασανιστικές και συγχρόνως σημαντικές.

Προς απογοήτευση των οπαδών του X-factor το post δεν αναφέρεται στο ομώνυμο συγκρότημα.
Αναφέρομαι στον κανόνα των 48 ωρών
Και εξηγώ:

Οταν ένα αγόρι και ένα κορίτσι βρεθούν σε μια κατάσταση η οποία μπορεί να οδηγήσει κάπου, όταν βιώσουν έστω και μια στιγμή δυνητικά μαγική, και στο μυαλό του ενός στριφογυρίσει το ερώτημα ''τι θα γίνει αν τολμήσω να κάνω εγώ την πρώτη κίνηση?'' τότε αρχίζει να μετράει αντίστροφα ο χρόνος.
Τότε έχεις 48 ώρες για να ΚΑΝΕΙΣ την πρώτη κίνηση, και να δείξεις στον άλλο αυτό που νιώθεις. Να ξεκαθαρίσεις τις προθέσεις σου.
Αν δεν το κάνεις, αν απλά συνεχίσεις να κρύβεις από τον άλλο αυτή την άτιμη σκέψη που ήρθε στο μιαλό σου, με το τέλος των 48 ωρών εισέρχεσαι σε ένα χώρο που λέγεται ''friend zone''
Και αν μπεις στο ''friend zone'' τα πράγματα είναι δύσκολα.. Σκοτεινά..
Πολύ δύσκολα θα μπορέσεις να βγεις από εκεί και να διεκδικήσεις κάτι περισσότερο. Θα έχεις κερδίσει μια φιλία, που καταντάει βασανιστική, αφού η άτιμη σκέψη ακόμη στριφογυρίζει στο μυαλό σου, όμως πλέον τα χέρια σου είναι δεμένα! Σε βλέπει σαν ένα καλό φίλο. Σαν μια καλή της φίλη μάλλον..Σε λίγο θα σου μιλά για τα αγόρια που της αρέσουν!

Στην ιστορία της ανθρωπότητας πολύ λίγοι είναι αυτοί που κατάφεραν να βγούν από το ''friend zone'' και αυτό ίσως να το πέτυχαν με τη βοήθεια ανώτερων δυνάμεων που κατα πάσα πιθανότητα δεν ασχολούνταν με το θέμα διότι είχαν άλλα, μεγαλύτερα συμφέροντα όταν κινούσαν το σύμπαν προς εκείνη την κατεύθυνση.
Γειά σου συγκάτοικε που τα κατάφερες! (αλλά το χαράμισες μετά!)

Παράδειγμα: (εντελώς τυχαίο και χωρίς καμιά σχέση με την πραγματικότητα)

Είσαι erasmus στη Σουηδία, και σου λένε ότι πρέπει να ασκηθείς για 2 μέρες στο νοσοκομείο του Halmstad, μια μικρή πόλη, λίγο πιο βόρεια. Σου βρίσκουν μάλιστα δωμάτιο στο νοσοκομείο για να κοιμηθείς τις 2 νύχτες που θα είσαι εκεί. Το κάνεις.
Προτού φύγεις από εκεί, έρχεται η γαλλίδα συνerasmitisa που έχει σειρά να ασκηθεί, και ανακαλύπτει ότι η μικρή πόλη είναι υπερβολικά ερημική, και το δωμάτιο του νοσοκομείου αρκετά spooky για να μείνει κανείς μόνος του. Οπότε σου ζητά να μείνεις μαζί της.
Το κάνεις.
Ετσι κι αλλιώς, εντελώς τυχαία (δεν μου αρέσει αυτή η λέξη.. όλα είναι θέμα συγκυριών) το δωμάτιο της έχει 2 κρεβάτια.

Για να μην τα πολυλογώ, ετοιμάζεις τη δικαιολογία που θα πεις αν ανακαλύψουν ότι απουσίαζες από το κανονικό νοσοκομείο στο Μalmö, περνάς μια ωραία μέρα με την Ι., κολυμπάς στην ΠΑΓΩΜΕΝΗ θάλασσα παρόλο που δεν έχεις μαγιώ (άντεξα μόλις 3 λεπτά, αν έμενα κι άλλο θα πάγωνε το αίμα μου), και τελικά καταλήγεις στο ίδιο κρεβάτι μαζί της και βλέπετε greys anatomy γιατί είναι το μόνο που έχει στον υπολογιστή της διαθέσιμο.
Κάπου εκεί αρχίζουν να μετρούν αντίστροφα οι 48 ώρες..

p.s. Αυτή τη φορά δεν μπήκα στο friend zone! Μπορεί να ρίσκαρα λίγο με το χρόνο, αλλά στις 47 ώρες έκανα το καθήκον μου.
Τι κι αν αύριο η Ι. θα δανειστεί το δικό μου ποδήλατο γιατι θα την επισκεφτεί το αγόρι της από τη Γαλλία. Ετσι κι αλλιώς εγω δεν θέλω την Ι. Απλά δεν θέλω να μπω ποτέ ξανά στο ''friend zone''!!

p.s.2 επιτραπέζια πρόταση: Agricola

Επιτραπέζια παιχνίδια (+ μια ταινία δώρο)

Ολοι οι άνθρωποι έχουν ένα πάθος. Οχι κάτι παθολογικό ή έντονο, απλά μια ασχολία που τους δίνει ευχαρίστηση, τους επιτρέπει να εκφραστούν και να εκτονωθούν. Αυτό άλλωστε διηγείται εκτός άλλων και η αργεντίνικη ταινία

''El secreto de sus ojos''

http://www.youtube.com/watch?v=rZvBQ8l2EoY

την οποία είδα τυχαία στη Θεσσαλονίκη πριν λίγους μήνες, και την οποία συστήνω ανεπιφύλακτα.

Μάλλον το πρώτο μου κιόλας post προδίδει εν μέρει και την δική μου αγαπημένη ασχολία που είναι τα καλά επιτραπέζια παιχνίδια με την κατάλληλη παρέα. (κάποτε ήταν το ποδόσφαιρο, αλλά αυτό είναι μεγάλη ιστορία..)

Γιατί να είναι τόσο υποτιμημένα σήμερα? Γιατί να μην είναι cool όταν σε ρωτούν οι άλλοι τι σου αρέσει να κάνεις κι εσύ απαντάς να παίζω επιτραπέζια?

Εγώ πιστεύω ότι είναι cool, είναι μια ασχολία που προσφέρει ευχαρίστηση, επικοινωνία και πολλές φορές ενεργοποίηση του μυαλού μας (που σιγά σιγά σκουριάζει..)

Επιστρέφουμε στη Σουηδία όμως. Αύριο θα πάω σε ένα σουηδικό σύλλογο που ασχολείται με ''καλά'' επιτραπέζια παιχνίδια. Το βρήκα τυχαία, πήγα την περασμένη Πέμπτη, μου άρεσε (φυσικά) και σκέφτηκα ότι είναι καλή ευκαιρία για να γνωρίσω κόσμο και να εξασκήσω τα σουηδικά μου!

Αποφάσισα λοιπόν να μοιράζομαι μαζί σας τα καινούρια παιχνίδια που μαθαίνω και μου αρέσουν, γιατί θα αναγκάσω πολλούς από εσάς να τα παίξετε μαζί μου όταν επιστρέψω, θέλετε δεν θέλετε!

(Και επειδή παράλληλα, μέσω αυτού του blog, το οποίο θα γίνει κάποτε διάσημο θα επηρεάζω και θα καθοδηγώ τις μάζες, ανεβάζοντας τα επιτραπέζια παιχνίδια στη θέση που τους αξίζει!)

Μην αγχώνεστε, δεν χρειάζετε να μάθετε τους κανόνες του κάθε παιχνιδιού.

Αφού έχω ταλέντο στο να τα εξηγώ.

Απλά έτσι για να έχετε μια ιδέα περι τίνος πρόκειται.

Τελειώνω το ''προτασικό'' αυτό post λοιπόν και σας αφήνω στην αγκαλιά του google για περισσότερες λεπτομέρειες:

- Puerto Rico

- Struggle of Empires

p.s. αφιερωμένο στην Ε. που με έβαλε μέσα στον κόσμο των ''καλών'' παιχνιδιών, εκείνη τη νύχτα στο Ποσείδι.

p.s.2 αφιερωμένο στον Χ. και την Κ. που αντί τα επιτραπέζια, προτιμούν να πίνουν καφέ και να κοιτάζουν τριγύρω

Αγόρια κανόνια, κορίτσια μακαρόνια!

Ολα κυλούν ομαλά στη Σουηδία.

Εχω γνωρίσει καλά τους συγκατοίκους, έχω μάθει καλά το νοσοκομείο και κάθε μέρα καταλαβαίνω όλο και περισσότερα από τις συζητήσεις γύρω μου.

Χτες έγιναν οι εκλογές εδώ. Σχεδόν να μην το πάρουμε χαμπάρι. Ούτε συλλαλητήρια, ούτε τηλεοπτικές εκπομπές την περασμένη βδομάδα, ούτε συζητήσεις στα τραπέζια ούτε τίποτα!

Και να φανταστείτε ότι ήταν εκλογές και για κυβέρνηση, και για δήμους, και για περιφέρειες (πάντα γίνονται και τα 3 μαζί).

Τελικά για να γίνεις αστέρας ως πολιτικός, πρέπει να διαλέξεις και την κατάλληλη χώρα.. Οσοι από εσάς έχετε βλέψεις στον τομέα αυτό, μην διαλέξετε τη Σουηδία.

Αφήνω όμως για λίγο την Σουηδία, με αφορμή μια συζήτηση που είχαμε χτες με τους erasmites συμφοιτητές μου (κάθε Κυριακή μαζευόμαστε οι 9 του erasmus σε ένα σπίτι και τρώμε - την άλλη Κυριακή μαγειρεύω εγώ).

Για να σας βάλω στο κλίμα, η συζήτηση ξεκίνησε αλλιώς, άλλαξε θέματα και τελικά καταλήξαμε να συζητούμε για τα δύο φύλα (τι πρωτότυπο, ιδίως σε συναντήσεις international φοιτητών!)

Σε λίγο θα αποκαλύψω ένα μεγάλο μυστικό των ανδρών. Συνεχίστε να διαβάζετε με δικό σας ρίσκο..

Λέω λοιπόν στην L. το εξής σενάριο.

Μια ωραία παρουσία περπατά στο δρόμο, και από την αντίθετη κατεύθυνση έρχονται δύο Υ χρωμοσώματα, άγνωστοι μεταξύ τους σε κοντινή απόσταση ο ένας από τον άλλο.

Μόλις η ωραία παρουσία περάσει από μπροστά τους, και οι δύο, αυθόρμητα θα κάνουν αυτή την μαγική κίνηση γυρίζοντας το σβέρκο τους 180 μοίρες για να κοιτάξουν προς τα πίσω, και συνήθως θα εστιάσουν σε μια περιοχή γύρω στο ένα μέτρο από το έδαφος. (είναι μια κίνηση ξεχωριστή, που ακόμη δεν είναι γνωστό με πιο μηχανισμό ενεργοποιείται, ίσως ανακαλυυφθεί στο μέλλον.. ίσως και όχι)

Εντός δευτερολέπτων και οι δύο θα αντιληφθούν ότι έκαναν το ίδιο πράγμα, θα κοιταχτούν, θα ''μιλήσουν'' με τα μάτια και με ένα ιδιαίτερο μορφασμό και θα συνεχίσουν το δρόμο τους χαμογελώντας.

Είμαι 99% σίγουρος ότι όσοι έχετε το Υ χρωμόσωμα με καταλαβαίνετε απόλυτα.

Η απορία μου είναι άλλη. Γιατί κανένα κορίτσι από την παρέα δεν μπορούσε να το πιστεύψει ότι γίνεται? Ευτυχώς που ο J. ήταν εκεί να το επιβεβαιώσει και να με υποστηρίξει!

Δεν άντεξα.. έπρεπε να το γράψω στο blog.

Επειδή ξέρω ότι όλοι εσείς το ζήσατε

και όλες εσείς καλό είναι να το ξέρετε!

p.s. σε 3 βδομάδες έχουμε TDC στο διάδρομο.. (= Tour de Chambre = όλοι μαζί πάμε σε όλα τα δωμάτια με τη σειρά. Εκεί πρέπει ο οικοδεσπότης να κεράσει ένα ποτό, να προτείνει ένα παιχνίδι και φυσικά να έχει στολίσει το δωμάτιο και τον εαυτό του ανάλογα με το theme του party)

Το φετινό theme που ψηφίσαμε πριν από λίγο:

Ενας διάσημος χαρακτήρας που ξεκινά με το αρχικό του δικού σου ονόματος

Είμαι μεταξύ Charlie Chaplin και Christina Aguilera. Αλλες ιδέες? :)

Εχουμε πολλά να μάθουμε..

Εκστασιάστηκα!
Δεν βρίσκω άλλη λέξη για να περιγράψω το πως ένιωσα σήμερα.
Πρώτη μέρα στο νοσοκομείο του Malmö, όπου θα ασκούμαι, και όλα ήταν τόσο οργανωμένα, όλοι τόσο φιλόξενοι και έτοιμοι να μας βοηθήσουν που απλά εκστασιάστηκα!
Ολα λειτουργούν στην εντέλεια, και όλοι είναι εκεί για να σου δείξουν.
Μέσα σε 4 ώρες είδα και έκανα πράγματα που δεν έκανα τα τελευταία 5 χρόνια στην σχολή.

Σταματώ το post διότι δεν μπορώ να περιγράψω όλα όσα έγιναν σήμερα.
Πορώθηκα με την ιατρική, είμαι αποφασισμένος να αξιοποιήσω στο μέγιστο την ευκαιρία που μου δίνεται εδώ και γι'αυτό μην περιμένετε καινουριο post σύντομα!
Αν με χρειαστείτε κάτι θα είμαι στο νοσοκομείο. Θέλω να αξιοποιήσω κάθε δευτερόλεπτο!

p.s. Νιώθω λες και σπουδαζω σε τριτοκοσμική χώρα.. Εχουμε πολλά να μάθουμε..

Παράξενα όνειρα (2)

Είδα το πρώτο μου όνειρο στα Σουηδικά.. χωρίς υπότιτλους!
Αυτό σημαίνει ότι:

α) είναι παρενέργεια από την υπερβολική κατανάλωση κρέατος αγνώστου προέλευσης (κοινώς κατεψυγμένων κεφτεδακίων)
β) άρχισα να γίνομαι (πολύ) καλός στη γλώσσα και αυτή μπαίνει στο υποσυνείδητο μου
γ) φέρει ευθύνη η Σουηδέζα που κοιμότανε δίπλα μου
δ) είναι κάτι εντελώς τυχαίο, και εσύ είδες προχτές ένα όνειρο στα κινέζικα (με υπότιτλους να υποθέσω..)

Η σωστή απάντηση στην κρίση σας..
Οι νικητές κερδίζουν μια δωρεάν διαμονή σε ένα υπερπολυτελές φοιτητικό δωμάτιο στο σαγηνευτικό Lund!

Απο αύριο ξεκινά και η χειρουργική :)

Mälmos musikfestivalen

Στο Mälmo κάθε χρόνο γίνεται ένα πολύ διάσημο μουσικό φεστιβάλ, που διαρκεί μια εβδομάδα.

Χθες ήμουν εκεί, στην τελευταία μέρα. Πολύς κόσμος από Σουηδία, Δανία, Φινλανδία κτλ

Τα συγκροτήματα κυρίως σουηδικά, δανέζικα αλλά και μερικά ξένα.

Μουσική πρόταση λοιπόν, από ένα σουηδικό συγκρότημα, που ονομάζεται ''I'm from Barcelona'', (κανείς δεν ξέρει γιατί), αποτελείται από καμιά 25αριά(!!) άτομα και έχει σαν στόχο να σας κάνει να χαμογελάσετε!

http://www.youtube.com/watch?v=VYI7k6p9kHQ

p.s μην ανησυχείτε, το τραγούδι είναι στα αγγλικά

p.s.2 αγαπημένη στιγμή εννοείται στο 1:29

Μου αρέσει / Δεν μου αρέσει

Οπου και να είμαστε, υπάρχουν κάποια μικρά πραγματάκια, ασήμαντα τις περισσότερες φορές, τα οποία μας όμως μας κάνουν να νιώθουμε ωραία.. ή μας σπάνε τα νεύρα

Ορίστε η δική μου λίστα, που δημιουργήθηκε την πρώτη μου εβδομάδα στο Lund:

Μου αρέσει / δεν μου αρέσει που:

- το γάλα στη Σουηδία είναι πιο παχύρευστο
- τα λεμόνια είναι 4,5 ευρώ το κιλό και δεν μυρίζουν καν
- παντού και πάντα όλοι πληρώνουν με visa
- το supermarket δεν είναι κάτω από το σπίτι μου
- βρίσκεις τα πάντα κατεψυγμένα
- δεν έχει κρέμα για να κάνεις αφρό όταν ξυρίζεσαι. Μόνο gel και έτοιμο αφρό
- αρχίζει να βρέχει και οι Σουηδοί συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους λες και δεν συμβαίνει τίποτα (ατού ο Γαβρίλης)
- το στρώμα μου δεν είναι σκληρό
- ο κόσμος είναι ευγενικός
- οι Σουηδοί μιλούν πάντα υπερβολικά σιγά. (οκ, είπαμε ευγένεια αλλά όχι και να μην καταλαβαίνω αν είναι άνθρωπος ή γάτα στο σαλόνι.)
- όλοι οι συγκάτοικοι μου τρώνε κάθε μα κάθε μέρα τηγανιτά σουηδικά κεφτεδάκια (ναι, εκείνα που πουλά το IKEA)
- πρέπει να κλείσεις ραντεβού για να πλύνεις τα ρούχα σου (στα κοινά πλυντήρια των εστιών)
- κλείνεις το ραντεβού αυτόματα από το internet και το πλύσιμο είναι εντελώς δωρεάν (η σκόνη και το μαλακτικό σε περιμένουν στο πλυντήριο)
- οι μεγάλες (=κανονικές κυπριακές) πατάτες είναι πολύ πιο ακριβές από τις μικρές
- ανοίγω το νερό και έρχεται ΑΜΕΣΩΣ το βραστό (ούτε εκείνο το 1 λεπτό που θέλει το φυσικό μου αέριο στη Θεσσαλονίκη)
- στο supermarket εχει τα αυτόματα ταμεία (snabkassan) που χτυπάς μόνος σου τα πράγματα
- τρέχεις και δεν είσαι ο μόνος που το κάνεις
- τρέχεις και δεν ιδρώνεις
- τρέχεις και βρέχεσαι (από την συνεχόμενη βροχή)
- τρέχεις και βλέπεις λαγούς στη διαδρομή (είδα 3 μέχρι τώρα)
- σήμερα καθώς έτρεχα, με σταμάτησε κάποιος και με ρώτησε στα σουηδικά που είναι το supermarket κι εγώ τον κατάλαβα και του εξήγησα! :)

Υποψιάζομαι ότι αυτή η λίστα δύναται να μεγαλώσει πολύ..
Οπότε σας αφήνω και πάω να διαβάσω το βιβλίο που αγόρασα σήμερα!
''Mitt liv som hund'' (Η ζωή μου ως σκύλος)

μ.Λ εποχή

Μάλιστα, έχουμε μπει στην μ.Λ εποχή.

Οι καιροί είναι δύσκολοι, και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να αντεπεξέλθουμε σε αυτή τη νέα, απαιτητική και αφιλόξενη εποχή. Την μετά Λέσχη εποχή..

Υπάρχει λοιπόν ένα συναίσθημα πρωτόγνωρο.. Ενα συναίσθημα μεταξύ υπερηφάνιας, καταξίωσης και ευφορίας. Ενα συναίσθημα που δύσκολα περιγράφεται με λόγια. Καποιοι το βιώνουν στη φοιτητική τους ζωή, κάποιοι πιο μετά, κάποιοι ποτέ!

(αλήθεια, τι κρίμα είναι οι τελευταίοι..)

Είναι το συναίσθημα που νιώθεις, όταν μαγειρέψεις μόνος σου για πρώτη φορά μουσακά!

Και φυσικά τον πετύχεις!

Ιδιαίτερες ευχαριστίες

- στη μάμα για τη συνταγή και την 24ωρη υποστήριξη

- τον παπά γιατί μου έδωσε την ιδέα

- στην αδερφή γιατί είναι η μόνη που δεν παραπονιέται όταν την αναφέρω στα posts

Δοκιμάστε το, it feels good! :)

p.s.1 Τέρμα πια το καθημερινό μαγείρεμα

p.s.2 Η λέσχη του Α.Π.Θ θα είναι πάντα στην καρδιά μας..

Talar du svenska?

= Μιλάς σουηδικά?

Οι Σουηδοί στα θέματα ευγένειας είναι λίγο (παρα πολύ) πιο μπροστά από εμάς..

Στη σουηδική γλωσσα, ο πληθυντικός ευγενείας δεν υπάρχει. Πάντα μιλάς στον άλλο στον ενικό. Δεν υπάρχει δηλαδή το ''θέλετε να σας φέρω κάτι?'' αλλά μόνο το ''θέλεις να σου φέρω κάτι?''

Επίσης, πάντα χρησιμοποιάς το μικρό όνομα του άλλου, και ποτέ δεν χρησιμοποιείς το κύριε ή το κυρία.

Ακόμα και αν μιλάς στο διευθυντή σου, στον καθηγητή σου, ή σε ένα μεγαλύτερο τον οποίο σέβεσαι. (λες να κατάλαβαν ότι αν σέβεσαι κάποιον δεν φαίνεται από το πως του μιλάς αλλά από το πως του συμπεριφέρεσαι? λέω μήπως..)

Π.χ. αν ήθελα να μιλήσω στον κ. Κισκίνη στη Σουηδία, δεν θα έλεγα ''Γεια σας κύριε καθηγητά'' αλλά ''Γεια σου Δημήτρη''.

Πάμε στις πρώτες μας λεξούλες λοιπόν..

1. tack = Η μαγική λέξη στα σουηδικά. Μπορεί να σημαίνει παρακαλώ, ευχαριστώ, ή you are welcome αναλόγως.

παράδειγμα

- Μπορώ να έχω ένα ποτήρι νερό tack? (=παρακαλώ)

- Ορίστε

- Tack! (= ευχαριστώ)

- Tack tack! (= you are welcome)

Γενικά ότι και να πείτε, βάλτε και ένα tack στο τέλος, καλό θα κάνει.. :)

2. barn = παιδί, barnbarn = εγγόνι

far = μπαμπάς, farfar = παππούς

mor = μάμα, mormor = γιαγιά

τυχαίο? δεν νομίζω!

σημείωση

Η γιαγιά γράφεται mormor αλλά προφέρεται ''μούρμούρ''. Ισως αυτή να είναι και η ρίζα της λέξης μουρμούρα που συνοδεύει συνήθως την πεθερά

3. ö = νησί
α? ε? ναι, καλά ακούσατε. Αυτό το γράμμα μόνο του σημαίνει νησί! (λέτε τα Σουηδάκια να λένε νησί προτού πούνε μαμά?)

Αυτά προς το παρόν.. δεν θέλω να σας ζορίσω και να χάσετε το ενδιαφέρον σας!

Lycka till!!

Lund! The city of ideas!

Εδώ είμαστε λοιπόν..
Μια περίληψη των 2 πρώτων ημερών:

- έβρεχε συνέχεια (σήμερα ευτυχώς είναι ''ηλιόλουστη'' η μέρα -μην φανταστείτε ότι καιγόμαστε)
- γι' αυτό όμως όλα είναι καταπράσινα
- νυχτώνει στις 21.00
- το Lund είναι η πρώτη πόλη στην Ευρώπη σε αναλογία ποδήλατα/αυτοκίνητα. Εχει παντού ποδηλατόδρομους, έχει ειδικά φώτα τροχαίας για ποδήλατα και σχεδόν πάντα η κίνηση στον ποδηλατόδρομο είναι μεγαλύτερη από αυτήν στον δρόμο δίπλα. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να αγοράσω κι εγώ ένα μεταχειρισμένο ποδήλατο
- μένω σε ιδιωτικές εστίες, έχω δικό μου μπάνιο και μοιράζομαι κουζίνα-χωλ με ακόμη 10 δωμάτια (προς το παρόν έχουμε 3 Σουηδούς, 1 Σκωτσέζο και 1 Σουηδέζα)
- Αρχισα να θυμάμαι τα Σουηδικά μου! Vad roligt!
- Το Lund είναι πανεπιστήμιούπολη, και τα πάντα κινούνται γύρω από το πανεπιστήμιο
- Εχω σύνδεση 100Μbps και πληρώνω 5 ευρώ το μήνα
- Ηδη το αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι το μικρό Apple Cafe & Restaurang απέναντι από την DomKyrkan (=ο καθεδρικός στο κέντρο της πόλης). All you can eat 65 kronor (60 για φοιτητές)
- Το πανεπιστήμιο είναι οργανωμένο (έτσι για αλλαγή)
- Η ζωή κυλά ήρεμα (όχι ακριβώς το χαλαράαα της Θεσσαλονίκης)

Στο επόμενο post, λίγα μαθήματα Σουηδικών..

Κοπεγχάγη = Βροχή, ποδήλατα και η μικρή γοργόνα λείπει..

Συγνώμη είναι Αύγουστος? Γιατί μόλις ξύπνησα βρέχει???
Πάω μια βόλτα να δω την πόλη by day (by rain)

Ποδήλατα εδώ, ποδήλατα εκεί.
Ακόμα και μέσα στη βροχή!
Ποδήλατα μέσα στο μετρό, ποδήλατα έξω από κάθε cafe.
Τη νύχτα, τα κορίτσια φτάνουν στα μπαρ με τα ποδήλατα, κρατώντας τα ψηλοτάκουνα στο χέρι, παρκάρουν και αλλάζουν τα παπούτσια εκεί.
Δεν μπορώ να το φανταστώ αυτό στην Ελλάδα, (για την Κύπρο ούτε λόγος), αλλά ας γίνουν οι ποδηλατόδρομοι που υπάρχουν εδώ και τα υπόλοιπα σιγά σιγά..
Και κάτι σημαντικό.. τα ποδήλατα είναι παντού χωρίς να είναι κλειδωμένα!!
Γιατί δηλαδή οι κλέφτες ποδηλάτων να είναι στην Ελλάδα και όχι εδώ?? Ναι, ακόμη δεν ξέχασα το ποδήλατο μου που έφυγε άδικα από τη ζωή μου.. (σε συνέχεια του προηγούμενου post όμως, αν δεν μου το έκλεβαν, δεν θα γνώριζα τη ζέβρα)

Μια ματιά στο parking έξω από το supermarket Irma

Το πιο γνωστό αξιοθέατη της Κοπεγχάγης, είναι το άγαλμα της μικρής γοργόνας.

Είναι στην άκρη της πόλης, αλλά αποφάσισα να πάω να τη δω. Εξάλλου εδώ οι συγκοινωνίες είναι πολύ συχνές.

Φτάνω λοιπόν στο σημείο που έπρεπε να είναι η γοργόνα και ιδού

Φεύγω, πάω στη Σουηδία μου!

Οταν ένα ταξίδι ξεκινά καλά..

Φαινεται ότι το Ελ Βελ με πάει πολύ. Παρά τους τσουχτερούς του φόρους, αρχίζω κι εγώ να το συμπαθώ. Κάθε φορά που ταξιδεύω από εκεί με περιμένει μια έκπληξη..

Συζήτηση στο check in της Iberia πριν 2 χρόνια (όταν ταξίδευα για Περού):

Υπάλληλος - Γεια σας

Εγώ - Χαίρεται

- Ταξιδέυετε για Λίμα?

- Ναι

- Επειδή το αεροσκάφος είναι πλήρες, ανώτερες δυνάμεις μου είπαν να σας ενημερώσω ότι έχετε την επιλογή να ταξιδέψετε χωρίς χρέωση στην Α' θέση. Εισηγούμαι να το δεχτείτε (χαμόγελο και κλείσιμο ματιού)

- Οτι λένε οι μεγάλες δυνάμεις (χαμόγελο και κλείσιμο ματιού)

Συζήτηση στο check in της Scandinavian airlines σήμερα:

- Γεια σας

- Χαίρεται

- Που πάτε?

- Κοπεγχάγη

- Τελικός προορισμός?

- Ναι

- Εχω να σας κάνω μια πρόταση. Επειδή η πτήση είναι overbooked, ψάχνουμε εθελοντές που να δέχονται να πάνε Κοπεγχάγη μέσω Βαρσοβίας με πτήση που αναχωρεί σε 2 ώρες. Θα φτάσετε Κοπεγχάγη στις 19.40 (αντί για 16.25 που φτάνει αυτή η πτήση). Σε αντάλλαγμα αν δεχτείτε σας δίνουμε δώρο ένα αεροπορικό εισιτήριο αξίας μέχρι 300 ευρώ ή 150 ευρώ μετρητά

- Η βαλίτσα μου? (την είχα δώσει μέσα ήδη από Θεσσαλονίκη)

- Θα τη βρούμε και θα την βάλουμε εμείς στην καινούρια πτήση

- Χμ.. (σκέφτηκα ότι είμαι μόνος μου, δεν με περιμένει κανείς και φυσικά ότι δεν έχω εισιτήριο για επιστροφή) Οκ, θα το κάνω.

- Πολύ ωραία, κι εγώ στη θέση σας αυτό θα έκανα. Αλλά δυστυχώς δεν μου έχει τύχει ποτέ!

Πάω στο ταμείο της Scandinavian για να διευθετήσω την αλλαγή. Μπροστά μου ένα ζευγάρι Ελλήνων που έπαιρνε στο χέρι τα 300 ευρώ μετρητά. Καθώς κάνω την αλλαγή, έρχονται πίσω μου 2 Βραζιλιάνοι, που ταξίδευαν στη πτήση μου για Κοπεγχάγη. Αργησαν 3 λεπτά, το check in έκλεισε και έχασαν τα εισιτήρια τους. Δεν τόλμησα να τους πω τι θα γινόταν αν πήγαιναν 3 λεπτά νωρίτερα!!

Τελικά έτσι είναι η ζωή. Αμα σε θέλει σε θέλει. (δεν μιλώ για τη συμφοιτήτρια μου τη Ζωή)

Φαίνεται πως κάθε πράγμα, όσο μικροσκοπικό και ασήμαντο και αν μοιάζει, αναπόφευκτα μπορεί να αλλάζει τα επόμενα που ακολουθούν. Αυτό που λέμε τύχη είναι απλά η συνομωσία του Σύμπαντος ώστε το κάθε τι να έρχεται ακριβώς εκεί και όπως ακριβώς το θέλεις.

Αν έχεις τύχη λοιπόν απόλαυσέ το. Αν όχι, απλά κάνε υπομονή, δες το θετικά και δε γίνεται, κάποτε θα γυρίσει ο τροχός, να γα..υγήσει και ο φτωχός!

Erasmus i Sverige!

= Erasmus στη Σουηδία!

κάνω μια μικρή στάση στο σπιτάκι μου στη Θεσσαλονίκη, (ξεφορτώνω τα φαγητά της γιαγιάς) και φεύγω για το πρώτο μου ταξίδι στην μετεμπλόγκια εποχή..

Πάω επιτέλους να ανακαλύψω από κοντά τη χώρα αυτή που:

- λένε ότι δεν νυχτώνει ποτέ και κάποιοι αποκαλούν Παγοχώρα
- σκέφτομαι να πάω εκεί να κάνω ειδικότητα
- η μαμά μου στην αρχή δεν την συμπαθούσε, αλλά σιγά σιγά άρχισε να την ανακαλύπτει και να βρίσκει γνωστούς που πήγαν και είναι ευχαριστημένοι.
- ο παπάς μου είναι σίγουρος ότι έχει πολλές ωραίες κοπέλες και πως πρέπει να το εκμεταλλευτώ (για να βελτιώσω και τα σουηδικά μου)
- η αδερφή μου σίγουρα θα μπορούσε να ζήσει εκεί διότι μετά τις πρόσφατες διακοπές της στην Ελλάδα επιβεβαίωσε ότι προτιμά λίγη περισσότερη οργάνωση.

Δεν ξέρω ακριβώς τι θα συναντήσω, είμαι όμως αρκετά ενθουσιασμένος (όπως είμαστε όλοι για μια νέα αρχή ή για κάτι καινούριο στη ζωή μας). Αύριο λοιπόν, θα ταξιδέψω για Κοπεγχάγη, και αποφάσισα να μείνω εκεί μια νύχτα (ελπίζω σε κάποιο Hostel και όχι σε καμιά πλατεία). Την Τρίτη θα πάρω το τρενο και ταξιδέψω πάνω στην Øresund Bridge που ενώνει τη Σουηδία με τη Δανία για να φτάσω στον προορισμο μου, την πασίγνωστη πόλη του Lund! (τι? δεν έχετε ακουστά την πόλη των ιδεών? τστστς..)

Πάρτε μια ιδέα από την υπο-υπερθαλάσσια γέφυρα που θα διασχίσω..

Πριν ακόμη φτάσω στο Lund πάντως, έχω μια αίσθηση ότι θα μου αρέσει.

Και εξηγώ γιατί..

Στο Α.Π.Θ, χρειάστηκα 5 ημέρες για να βρω τον καθηγητή που ήταν υπεύθυνος για το Erasmus, να κλείσω ραντεβού με την προσωπική γραμματέα του,να πάω στο ραντεβού και να μην με περιμένει κανείς, να τον βρω τελικά την άλλη μέρα για να με στείλει στην κεντρική γραμματεία για να πάρω μια σφραγίδα, που στην κεντρική γραμματεία επιμένουν ότι την έχει ο καθηγητής, να επιστρέψω στον καθηγητή και να μου πει ότι δεν έχει αυτός τη σφραγίδα, να ξαναπάω στην κεντρική γραμματεία που όμως πλέον έκανε απεργία, να επιστρέψω εκεί την επομένη και να μου πουν να επιστρέψω σε 2 ημέρες για να πάρω τη σφραγίδα διότι πρέπει να την υπογράψει η προϊστάμενη που είναι διακοπές στην Τρίπολη. Και τελικά να στείλω όλα τα χαρτιά εγώ.

Στο πανεπιστήμιο του Lund, η υπεύθυνη γραμματέας χρειάστηκε 10 λεπτά για να μου στείλει το αντίστοιχο έγγραφο σκαναρισμένο στο email μου

p.s. Στο Α.Π.Θ δεν μπορούσαν φυσικά να μου το στείλουν ηλεκρονικά διότι ούτε οι καθηγητές ούτε οι γραμματείες έχουν email. (ή αν έχουν, δεν ξέρουν τι είναι και τι κάνει, και όπως κάθε πράγμα άγνωστο το φοβούνται..)

Φεύγω λοιπόν!! Ξέρω ότι σε όλους σας αρέσουν τα ταξίδια..

Ζηλέψτε ελεύθερα όσοι θέλετε :)

Κάνει καλό!

Να και το πρώτο ''προτασικό'' post..

Οι καλοκαιρινές διακοπές συνεχίζονται.. (για μερικούς)
Δεν ξέρω γιατί, αλλά λένε ότι το καλοκαίρι οι άνθρωποι είναι πιο δεκτικοί στον έρωτα. Μπορεί να μην πρόκειται για περιπτώσεις παντοτινής αγάπης, αλλά σίγουρα οι εφήμεροι έρωτες είναι πιο συχνοί αυτή την εποχή του χρόνου.

Αλλωστε υπάρχουν πολλά τραγούδια και ρητά που αφορούν τους καλοκαιρινούς έρωτες, εν αντιθέσει με τον χειμώνα που αρκείται στο ''κρύο καιρός για δύο'' (ή τρίο, αναλόγως προτιμήσεων)

Οπως και να χει, η μουσική πρόταση σήμερα δεν αφορά μόνο το καλοκαίρι, είναι χαλαρή, και προέρχεται από έναν αγαπημένο μου καλλιτέχνη, που σίγουρα εντάσσεται στους διαχρονικότερους Ελληνες τραγουδοποιούς

Απολαύστε υπέθυνα και κάνει καλό! :)
(δεν χρειάζεστε γιατρό για να σας το πει αυτό)

http://www.youtube.com/watch?v=4ImRsuCkUzo

Η Θεωρία των 5 χρόνων

Θεωρώ ότι η πιο κάτω θεωρία είναι μια δική μου θεωρία που αν βέβαια τη θεωρήσουν σωστή πολλά άτομα ίσως μια μέρα και να θεωρηθεί θεώρημα.. (όπως αυτό του Θαλή)
Μιας και ανέφερα το Θαλή, αφιερώνω το post αυτό στην αδερφή μου! :)

Τον τελευταίο καιρό στο σπίτι με έπιασε μια όρεξη να συγυρίσω κάποια συρτάρια του δωματίου μου και όχι μόνο.
Μια όρεξη, την οποία η αδερφή μου θεωρεί παθολογική, όπως κι εγώ όμως θεωρώ παθολογικό το ότι δεν παίζει μαζί μου επιτραπέζια παιχνίδια εδώ και είκοσι κάτι χρόνια. Ετσι κι αλλιώς όμως την αγαπώ... Πολύ! :)

Επιστρέφουμε στο συγύρισμα και τη θεωρία..
Δεν θα πολυλογήσω. Αν κάποιο αντικείμενο δεν το γύρεψες τα τελευταία 5 χρόνια και όταν το βλέπεις δεν σου προσφέρει κάποια ιδιαίτερη ανάμνηση.. ακολούθα τον αλγόριθμο:

ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΟ -> ΔΩΡΙΣΕ ΤΟ -> ΧΑΡΙΣΕ ΤΟ -> ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΕ ΤΟ -> ΠΕΤΑΞΕ ΤΟ!!

Απλά τα πράγματα. Σου το λέω εγώ. Δεν πρόκειται να το χρειαστείς!
Εξάλλου και να το χρειαστείς δεν θα το βρίσκεις!
I rest my case! (όπως είπα και στην femme fatale..)


Υ.Γ. Ο αλγόριθμος της θεωρίας αλλάζει ανάλογα με τη χώρα, την κοινωνία και την εποχή. Εβαλα πρώτα το ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΟ, αφού εκφράζει την καπιταλιστική κοινωνία και την αγάπη που έχουμε σήμερα για τα λεφτά.
Ημουν σε δίλημμα αν έπρεπε να μπει πρώτο το ΧΑΡΙΣΕ ΤΟ, όπως χαρίζουν την πατρίδα μας ο μπούλουκκος (=Χριστόφιας) αλλά και οι υπόλοιποι (=άνθρωποι ανεξαρτήτως χρώματος που τους ενδιαφέρει μόνο η εξουσία).
Φυσικά, αν ο Περδίκης (=κόμμα οικολόγων) κάνει κυβέρνηση, αυτόματα το ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΕ ΤΟ ανεβαίνει τουλάχιστον 2 θέσεις.

Παράξενα όνειρα

οκ.. άφησα τα πράγματα να ηρεμίσουν λίγο..

Πήγα για αληθινό ψάρεμα και επέστρεψα. Για ψάρεμα, να πάτε μόνο αν θέλετε να ηρεμήσετε! Κατά τα άλλα η αρκετά υψηλή δόση αδρεναλίνης που παράγει ο οργανισμός σας εκείνα τα 5 δευτερόλεπτα που τραβάτε το μοναδικό (ίσως) ψάρι που θα πιάσετε, ενώ κάθεστε στα βράχια για 4,5 ώρες δεν μπορώ να πω ότι είναι καλή επένδυση! :)

Δεν ξέρω ακόμα αν μου αρέσει η όλη φάση του blog -αν δεν δοκιμάσεις κάτι δεν μπορείς να ξέρεις πως είναι-, όμως ακολούθησα (εν μέρει) τη συμβουλή της φίλης μου της Ο. και συνεχίζω, με κάτι πιο χαλαρό σαν θεματολογία.

Είμαι σίγουρος ότι σας έχει τύχει. Να βλέπετε τον εαυτό σας σε μια περίεργη κατάσταση όπου τα πιο απίθανα πράγματα μπορεί να συμβούν. Μα όσο εξωπραγματικά, ασύνδετα και άλογα (όχι τα ζώα, εκτός και αν είναι πράσινα) κι αν είναι αυτά τα πράγματα, μερικές φορές μοιάζουν τόσο αληθινά που ξυπνώντας νιώθουμε ανακούφιση (αν ήταν εφιάλτης), χαρά (αν ήταν κάτι ευχάριστο) ή και μερικές φορές λύπη (αν ήταν κάτι πολυυυύ ευχάριστο..)

Το ωραίο με τα όνειρα είναι πως όσο και αν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε, πρέπει να σχετίζονται κάπως με τον εγκέφαλο μας και το εγώ μας. Αλλιώς, θα έβλεπα εγώ τα όνειρα που βλέπεις εσύ κ.ο.κ

Δεν θα κάτσω να το ψάξω και να το αναλύσω επιστημονικά (αν και συνήθως μου αρέσει να βρίσκω μια λογική εξήγηση σε όλα) διότι πολύ απλά μου αρέσει αυτό το λίγο ''ανεξήγητο'' που βλέπουμε στα όνειρα.

Εξάλλου όταν ήμουν μικρός, είχα σκεφτεί τον τρόπο για να κατακτήσω ένα βραβείο νόμπελ. Ελεγα ότι θα ανακαλύψω μια μηχανή που να καταγράφει τα όνειρα μας, έτσι ώστε να μπορούμε να τα ξαναδούμε και να τα θυμηθούμε μετά το ξυπνητήρι!! (αλήθεια, εσύ δεν θα το αγόραζες αν ήταν σε προσιτή τιμή και σε ωραίο χρώμα?)

Φυσικά αν δεν τα κατάφερνα, (ή τα κατάφερνε κάποιος άλλος πριν από εμένα) είχα και εναλλακτική.. Θα ανακάλυπτα πως να δημιουργήσω ένα καρπούζι που δεν θα είχε πολλές μικρές και ενοχλητικές κουκούτσια αλλά θα είχε μόνο ένα μεγάλο στο κέντρο, σαν το ροδάκινο (οκ, αυτό σίγουρα θα το αγόραζες!)

Είχα σκοπό να γράψω και ένα όνειρο που είδα χτες, όμως μεγάλωσε πολύ το post οπότε το σταματώ. Δεν μου αρέσουν τα μεγάλα posts. Εξάλλου έχετε αρκετά δικά σας όνειρα!

Ονειρα γλυκά!

(γιατί συνεχίζουμε να κάνουμε αυτή την ευχή με τόσους διαβητικούς εκεί έξω?)

Το άγχος του 2ου post..

Παιδιά υπάρχει άγχος.. Δεν σας το κρύβω..

Απίστευτο άγχος! Οπως το άγχος που νιώθατε όταν ήσασταν δημοτικό και βλέπατε μαζί ένα ποίημα και ένα μικρόφωνο!


Ενα ποίημα? σιγά το πράγμα.

Ενα μικρόφωνο? και πάλι σιγά το πράγμα..

Αλλά μαζί?? Ποιος σατανικός άνθρωπος σκέφτηκε να τα βάλει μαζι?? Ηξερε άραγε ότι κάνοντάς το θα έκανε τόσα παιδάκια να νιώθουν ένα γουργούρισμα στο στομάχι, ένα αίσθημα που δεν περιγράφεται με λόγια?

(κάποιοι προσπάθησαν να το περιγράψουν, και ο ορισμός που δόθηκε μετά από 386 συνεδριάσεις ήταν γκλούγκλου-γούργουρ-μπλόαμπλόα)


Μα γιατί έχω άγχος?

Εχω φυσικά το άγχος του 2ου post. Ως γνωστόν το δεύτερο post είναι αυτό που θα καθορίσει αν αυτός που διάβασε το πρώτο post θα αναζητήσει και το τρίτο. Είναι πολλά τα λεφτά! (λέμε τώρα..)

Εδώ και αρκετές ώρες προβληματίζομαι ποιο θα είναι το θέμα αυτού του τόσο σημαντικού post. Να είναι ενημερωτικό, σοβαρό, αστείο ή προτασικό?

(προτασικό είναι ένας όρος που επινόησα πριν από λίγα δευτερόλεπτα και αναφέρεται σε ένα post που παρουσιάζει κάποια μουσική πρόταση, μια πρόταση για ένα ενδιαφέρον βιβλίο, μια μη σαχλή ταινία κτλ)


Εσείς τι θέμα λέτε να έχει το δεύτερο post?

Τι?? το διαβάσατε ήδη????
Ουφ.. μεγάλη ανακούφιση..

Είπα το ποίημα χωρίς κανένα λάθος.. - μεταξύ μας, έκανα ένα λαθάκι, αλλά κανείς δεν το πρόσεξε, έτσι μου είπε η καθηγήτρια :)

Γιατί περιπλανώμενο τέρας?

Ξεκινώ το πρώτο μου post, εξηγώντας πως διάλεξα το όνομα μου..

Στην εικόνα δίπλα βλέπετε ένα περιπλανώμενο τέρας (wandering monster = περιπλανώμενο τέρας).

Αυτός δεν είμαι εγώ!! Οχι φυσικά!

Βλέπετε υπάρχουν πάρα πολλά τέρατα και κατ' επέκταση πολλά περιπλανώμενα.

Ισως σύντομα να συναντήσετε μπροστά σας κάποιο - αν δεν το έχετε κάνει ήδη..

Τα περιπλανώμενα τέρατα είναι πολύ ιδιαίτεροι τύποι. Γενικά μπορεί να εμφανιστούν εκεί που δεν το περιμένεις και να σου σπάσουν τα νεύρα. Μπορεί όμως και να εμφανιστούν σε μια στιγμή που τα χεις χαμένα και να σε βοηθήσουν. Φυσικά, αν είναι εκεί τριγύρω ένας μάγος (ή και ένας απλός άνθρωπος που κάθεται στον καναπέ που δίνει τις ιδιότητες μάγου) μπορεί να τους κάνει ξόρκι γοητείας και έτσι θα περάσουν απαρατήρητα. Αλλά ακόμη και ένας μικρούλης νάνος μπορεί να τους ρίξει λαδολέμονο.. (από τα πανάρχαια χρόνια ξέρουμε ότι είναι 2 οι χρήσεις του λαδολέμονου: για να διώχνει τέρατα και για να κάνει πιο νόστιμο το ψάρι!)

Λίγο μπερδεμένα όλα αυτά έ? Σιγά μην σας εξηγήσω ολόκληρη τη διαδικασία από το πρώτο μου post. Πάρτε ένα munchkin και θα καταλάβετε, ή ελάτε να σας το εξηγήσω από κοντά!

Σε κάθε περίπτωση.. επιστρέφουμε στο θέμα μας..

Είμαι ένα περιπλανώμενο τέρας και από αυτό εδώ το blog θα μπορείτε να διαβάζετε τις ιστορίες μου! :)