Το άγχος του 2ου post..

Παιδιά υπάρχει άγχος.. Δεν σας το κρύβω..

Απίστευτο άγχος! Οπως το άγχος που νιώθατε όταν ήσασταν δημοτικό και βλέπατε μαζί ένα ποίημα και ένα μικρόφωνο!


Ενα ποίημα? σιγά το πράγμα.

Ενα μικρόφωνο? και πάλι σιγά το πράγμα..

Αλλά μαζί?? Ποιος σατανικός άνθρωπος σκέφτηκε να τα βάλει μαζι?? Ηξερε άραγε ότι κάνοντάς το θα έκανε τόσα παιδάκια να νιώθουν ένα γουργούρισμα στο στομάχι, ένα αίσθημα που δεν περιγράφεται με λόγια?

(κάποιοι προσπάθησαν να το περιγράψουν, και ο ορισμός που δόθηκε μετά από 386 συνεδριάσεις ήταν γκλούγκλου-γούργουρ-μπλόαμπλόα)


Μα γιατί έχω άγχος?

Εχω φυσικά το άγχος του 2ου post. Ως γνωστόν το δεύτερο post είναι αυτό που θα καθορίσει αν αυτός που διάβασε το πρώτο post θα αναζητήσει και το τρίτο. Είναι πολλά τα λεφτά! (λέμε τώρα..)

Εδώ και αρκετές ώρες προβληματίζομαι ποιο θα είναι το θέμα αυτού του τόσο σημαντικού post. Να είναι ενημερωτικό, σοβαρό, αστείο ή προτασικό?

(προτασικό είναι ένας όρος που επινόησα πριν από λίγα δευτερόλεπτα και αναφέρεται σε ένα post που παρουσιάζει κάποια μουσική πρόταση, μια πρόταση για ένα ενδιαφέρον βιβλίο, μια μη σαχλή ταινία κτλ)


Εσείς τι θέμα λέτε να έχει το δεύτερο post?

Τι?? το διαβάσατε ήδη????
Ουφ.. μεγάλη ανακούφιση..

Είπα το ποίημα χωρίς κανένα λάθος.. - μεταξύ μας, έκανα ένα λαθάκι, αλλά κανείς δεν το πρόσεξε, έτσι μου είπε η καθηγήτρια :)