Πειρατές της Καραϊβικής 3D

η ταινία τίποτα το συγκλονιστικό, μια από τα ίδια..
(μετά την πρώτη έτσι κι αλλιώς όλες οι υπόλοιπες ήταν λίγο πολύ οι ίδιες)

το μόνο που αξίζει είναι η Πενέλοπε με την αφοπλιστική ισπανική προφορά.

Και όσο για το 3D, νομίζω προτιμήστε κάτι πιο animated..

Ομως, ενώ φορούσα τα γυαλιά, σκεφτόμουν ότι σε λίγο καιρό θα τα βλέπουμε όλα τρισδιάστατα, χωρίς γυαλιά. Θα είναι το φυσιολογικο, και τα παιδιά μου δεν θα μπορούν να πιστέψουν ότι κάποτε έβλεπα τις ταινίες σε 2D!
Προχωράμε τόσο γρήγορα που μερικές φορές δεν σταματούμε να σκεφτούμε πόσο αλλάζει η ζωή μας τα τελευταία χρόνια..

κάποια απλά παραδείγματα, που είναι τόσο κοντά και όμως φαντάζουν τόοοοσο μακρυα
Θυμάμαι μια φορά και ένα καιρό που:
- έγραφα C:\cd games
- προσπαθούσα να ενωθώ στο ίντερνετ και από τον ήχο του μόντεμ (τιράν τιράν.. shshshshshs ντρρρρρρρρ..ντιραν ντιράν) καταλάβαινα αν θα ενωθεί ή όχι
- πήγαινα στο φωτογραφείο για να εμφανίσω το φιλμ
- έπαιρνα τηλέφωνο τους συμμαθητές μου στο σταθερό και έλεγα ''μπορώ να μιλήσω με τον τάδε παρακαλώ?''
- μόνο ο μπαμπάς μου είχε κινητό, ένα μεγάλο μαύρο με αντένα. Και όταν απαντούσα το τηλέφωνο σπίτι και τον ζητούσαν, τους έλεγα με περηφάνια ''έχει κινητό, να σας το δώσω?''. Και πριν το κινητό είχε beeper
- έπαιζα super mario στο game boy
- άνοιγα την εγκυκλοπαίδεια ΥΔΡΙΑ για να κάνω τις εργασίες του σχολείου
- και μετά ξεγελούσα όλους τους καθηγητές κάνοντας τις εργασίες copy-paste από την encarta!
- πουλούσα τα copy cd στο σχολείο 3 λίρες
- τύπωνα τις παρουσιάσεις μου σε διαφάνειες για να τις βάλω στον προτζέκτορα.. και κοίταζα κάθε σελίδα ξανά και ξανα γιατί αν τυπωθεί κάτι λάθος πάει..

Είμαι σίγουρος ότι έχει πάρα πολλά τέτοια που μπορώ να σκεφτώ.. και δυστυχώς όσο περνάει ο καιρός τα ξεχνάω. Είναι εντυπωσιακό ότι η ζωή μας αλλάζει με τρομαχτική ταχύτητα κι εμείς δεν το προσέχουμε καν.
Είπα λοιπόν να το γράψω στο blog.. έτσι, για να τα βρουν και οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος..

p.s. http://www.youtube.com/watch?v=psuRGfAaju4